درباره استیتمنت نمایشگاه کریدور A”

اگر یک بیانیه (statement) و یا یک پروژه هنری هدف مشخصی داشته باشد هیچ گاه به عبارات گنگ که مفهوم کمی و کیفی مشخصی را در ذهن مخاطب ایجاد نمی کند آلوده نمی شود.
لطفا به متن زیر توجه کنید؛ این متن توسط یک گالری تازه تاسیس درباره یک پروژه هنری نوشته شده است، اما واقعا خواننده با مطالعه این متن چه مفهومی دستگیرش می شود؟

دو خط ابتدایی متن هر چند فقط بیان کلیات است و به جزئیات اشاره ای نکرده است اما تقریبا به لحاظ داشتن یک معنای کاربردی برای مخاطب قابل درک است. اما سه خط بعد از آن حقیقتا هر چه به پیش می رود نامفهوم تر می گردد تا جایی که حتی آن معنای نیمه کاره دو خط ابتدایی را نیز به بیراهه می کشاند. عبارتی مانند: “کریدور a جستاری جمعی فردی است جستار در متن تجربیات روزمره و انکسارات شهودی محسوسات و تجربیاتی که در فراچنگ خودآگاه تبدیل به هستتده ای(؟!) مستقل از فردیت هنرمند می شود” چه توضیح مفیدی درباره پروژه می دهد؟! آیا امکان جایگزینی کلمات واضح تری به جای انکسارات شهودی محسوسات و تجربیات وجود نداشت؟ “فراچنگ خودآگاه” چه کمکی به ایجاد یک ذهنیت صحیح از این متن می کند؟
از آن گذشته بی حوصلگی عوامل دست اندر کار درخوانش مجدد متن و عدم اصلاح یک غلط املایی واضح و نیز طراحی یک پوستر خام و ضعیف آیا بی احترامی به مخاطب به حساب نمی آید؟
در نهایت باید به این نکته اشاره کرد که در حال حاضر بسیاری از statement های هنرمندان معاصر فاقد کاربرد مفهومی بوده و صرفا قالب هایی است برای خالی نبودن بخش مرتبط با Statement در کاتالوگ نمایشگاه . استفاده بدون علت از واژگان پیچیده و در مواردی واژه سازی های غریب و بدون کاربرد نویسندگان این متون نه تنها نمی تواند معنای عمیقی را بوجود آورد بلکه در دراز مدت ممکن است باعث تمسخر چنین ادبیاتی شود.

این نوشته دیدگاه شخصی آقای سامان پاریزی بوده و الزاما هم‌راستا با سیاست‌های هنرگردی نیست.