گفت و گو با سولماز مالک پیرامون نمایشگاه “من زن” در گالری مهروا
گالری مهروا به تازگی میزبان نقاشی های دیجیتال سولماز مالک با عنوان “من زن” بود. متن زیر خلاصه‌ای از گفت و گو با مالک است:
مجموعه ی “من زن” درچه مدتی ترسیم شده است؟
یک سال و نیم
چرا به سراغ نقاشی دیجیتال رفتید؟
چون علاقه مندم و به نظرم این خودش یک سبک به حساب می‌آید.
در مقایسه با نقاشی با ابراز کلاسیک، نقاشی دیجیتال هنوز نو و گمنام بوده و از سوی مخاطبان نسل گذشته کمتر مورد استفاده قرار گرفته است. لطفا درباره چالش های این نوع نقاشی توضیح دهید.
به نظر من از آنجایی که نقاشی دیجیتال امکان تکثیر دارد قابل اعتماد نیست که این برمی‌گردد به خود هنرمند که باید وفادار به کارش باشد و به مخاطب خیانت نکند.
عنوان گویای مجموعه در کنارعناصر معماری سنتی مانند طرح های شبه اسلیمی، قاب و قفس همگی باعث می شوند که مخاطب به راحتی پس دیدن آثار پی به مقصود هنرمند می برد. این اتفاق عمدی است؟ به نظرتان این درک سریع از اثر به جذابیت کار لطمه نمی زند؟
در واقع کل اثر زنانه است. در یک نگاه زن ها انگار شناخته شده اند اما وقتی از نزدیک بیشتر شناخته می شوند، دنیای دیگری را از آن‌ها می بینیم. نقاشی های من هم تعابیر مختلف داشتند که وقتی بنده توضیح می دادم مخاطب به جای دیگری از داستان می رسید
اکثر زنان نقاش ایرانی به شدت روی زنانگی و ساحت ناخودآگاه خود تاکید دارند. اما در آثار شما تاکید روی زنانگی، کارکردی اجتماعی و جنبه ای اعتراضی هم به خود گرفته است. لطفا در این باره توضیح دهید.
هدف من همین بود. خیلی از ناراحتی های ما درونیست و حتی اگه آزادِ آزاد باشیم باز هم نبایدهای بی دلیلی برای خود می گذاریم که دلیلی در خارج از خودمان در آن پیدا نمی شود.
