هنرهای تجسمی سینما تئاتر اخبار هنر موسیقی جشنواره ها رسانه تخصصی

تبدیل استخوان به سرویس غذاخوری

جاستین کرو “Justin Crowe” هنرمند و کارآفرینی امریکایی است که فعالیت هایش دیدگاه های جدیدی در ارتباط با مسائل فرهنگی ارائه می دهد. در زیر گزارشی در ارتباط با نحوه ی شروع فعالیت کمپانی جدید او (Chronicle Cremation Designs) می خوانیم؛

تماشای مرگ پدر بزرگ در خانه اش تاثیر عمیقی بر من و نگرشم داشت. خانه مکانی است آشنا و معمول، گذر و مرگ او در این محیط به من کمک کرد تا این واقعه و اندیشه های من در ارتباط با مرگ حتی خود من نیز برایم عادی شود. بنابراین خواستم تا قطعه ای هنری ایجاد کنم که به سایر افراد نیز اجازه دهد تا این تجربه را داشته باشند؛ تجربه ی مواجه شدن با مرگ در زندگی روزمره.

بنابراین شروع به جمع آوری بقایا و استخوان های انسان ها از اینترنت و فروشندگان استخوان که معمولا استخوان ها را به متخصصان رشته ی پزشکی می فروشند و همچنین مجموعه داران چیزهای عجیب و غریب، کردم. با تجربه ای که در زمینه ی سرامیک و کاشی داشتم، می دانستم که خاکستر استخوان یک عنصر معمول برای لعاب کاری است. بنابراین یک دستورالعمل خاص با استفاده از عناصر معمول مانند خاک رس، سیلیس و فلدسپات ایجاد کردم که خاکستر استخوان انسان که سوزانده، خرد و پودر شده بود را نیز به آن افزوده بودم.  سپس چهار ماه زمان صرف طراحی و تولید سرویس پذیرایی برای هشت نفر کردم.سپس هر قطعه را در لعاب خاکستر انسان روکش داده و آن را در کوره ای در دمای ۲۴۰۰ درجه ی فارنهایت پختم. نتیجه یک لعاب آبی کم رنگ بود که سطح فنجان ها، لیوان ها، بشقاب ها و کاسه ها را پوشانده بود. این زمانی بود که سرویس غذاخوری من با عنوان “Nourish” _به معنای خوراک دادن_ متولد شد. در نهایت به مناسبت اتمام آن مهمانی ای ترتیب داده و مهمان هایی را برای استفاده از این سرویس دعوت کردم. مهمان ها ضمن خوردن غذا از تجربیات خود در ارتباط با مرگ و بینششان در این موضوع صحبت کردند. تمامی مراحل ساخت و تجربه ی مهمانی در ویدئویی زیبا ثبت شد.

زمانی که از سرویس ظروف مفهومی خود برای دیگران صحبت کردم درخواست های متعددی از افرادی که مایل بودند ظروفی از عزیزان از دست رفته ی خود داشته باشند، دریافت کردم. آنها مایل بودند به جای نگهداری خاکستر در کوزه هایی که در قفسه ها نگه داری می شوند، روشی تعاملی را برگزینند و با این روش آنها را نزدیک تر به خود داشته باشند. در نهایت چیزی که با یک تراژدی شروع شد، تبدیل به تجارتی از محصولاتی مانند ظروف، جواهرات، محصولات روشنایی و غیره شد که تغییری در ارتباط با چگونگی تفکر ما در ارتباط با مرگ و یادبود از دست رفتگان است.

مینا مختاریان

معمار

نوشته های مشابه

پاسخی بدهید