هنرهای تجسمی سینما تئاتر اخبار هنر موسیقی جشنواره ها رسانه تخصصی

قدیم تر، همه شاعر بودند

قدیم تر همه ایرانی ها شاعر بودند مگر این که خلاف آن ثابت شود. بعد از رونق فضاهای مجازی هم مشاغلی بودند که حسب دوره هایی تقریباً در عنوان همه جوان ترهای عضو این شبکه ها تکرار می شدند. معروف ترین این مشاغل عکاسی، مدلینگ و… بود. طراحی داخلی، دیزاین، معماری و لباس و… هم در مقام های بعدی قرار داشتند. چندی است به این گروه باید کیوریتوری را هم اضافه کرد. (با احترام به همه ی حرفه ای های این حوزه) حالا این عنوان سقف عده ای است که از خانه قهر کرده اند و به خاطر شلوغی بازار زیر سقف خوانندگی جایی پیدا نمی کنند. البته مشکل اینجاست که وقتی حرفه ای ها را استثنا می کنیم، بلافاصله همه این گروه متوهم و اصطلاحاً شاخ، خودشان را داخل پرانتز حرفه ای ها می کنند.
وظیفه Curator یا نمایشگاه گردان به طور خلاصه عبارت است از گردآوری مجموعه ای از آثار هنری مرتبط و یا غیرمرتبط (توجه بفرمائید؛ مرتبط و یا غیر مرتبط. یعنی تنها ارتباط های ظاهری مجموعه و انتخاب یک عنوان و موضوع ساده در ارتباط، نمی تواند مدنظر باشد) که در کنار هم ایده تازه ای را برای مخاطب فراهم کنند و یا در فهم و ادارک بهتر پدیده ای به مخاطب کمک کنند. در تعریف نمایشگاه گردان نوشته اند: «کسی است که از طریق تخصص، اطلاعات و ذوق شخصی، اقدام به گردآوری و برگزاری نمایشگاه برای آثار هنری (هنرهای تجسمی) می‌کند. لزوماً کیوریتور کار چند هنرمند را دور هم جمع نمی کند. کیوریتور می تواند کار یک هنرمند را به نمایش بگذارد.» از جمله نوشتن استیتمنت نمایشگاه های اینچنین را وظیفه نمایشگاه گردان ها می دانند.
اما هر شرح پیش پاافتاده ای، هر متن نامتجانس شاعرانه ای و یا هر نوشته ای که با اغماض و پیچیدگی و دشواری کلام مخاطب را تسخیر کند و یا حسی از حماقت و نادانی را به مخاطب تحمیل کند که «های ای مخاطب به گوش باش که تو چه نادانی و من چگونه تو را از نادانی نجات بخشیدم» استیتمنت نیست. هر کنار هم چیدنی از آثار هم مساوی تهیه مجموعه نیست حتی اگر شباهت ها و قرابت هایی با هم داشته باشند. نمایشگاه گردان با کنار هم چیدن آثار (چه متعلق به افراد و هنرمندان مختلف باشد و چه متعلق به یک هنرمند) معنای تازه ای می آفریند و یا معانی پیشین را به گونه ای محسوس ارتقاء می دهد. نمایشگاه گردانی خود هنری است در امتداد هنرهای پیشین. حرفه ای که بیش از ارتباطات و مشغله های کاسبکارانه، مبتنی بر اندیشه های خلاقه هنری، قریحه، ذوق و صد البته هوشیاری ها و دغدغه های عمیق است.
بنابراین نمی توان و نباید به کسی که از راه ارتباط با چند دوست و آشنا و فراخوان، صرفاً تعدادی کار برای یک نمایشگاه گروهی جمع آوری می کند از عنوان «نمایشگاه گردان» استفاده کرد. نمایشگاه گردانی به جز با تسلط به همه ملزومات هنر، دانش، دانائی، جامعه شناسی و… و بدون فرض کانسپت اختصاصی مجموعه، زیر عنوان پرطمطراق کیوریتوری تنها کاریکاتور فریبنده و مضحکی از این تخصص است. شما اگر (مثل نان خشکی های قدیم) دوره می گردید و خرده ـ ریز هنرمندان و یا ته مانده نمایشگاه ها را جمع می کنید، فارسی صحبت کنید یا فرانسه و انگلیسی، باید بگویم؛ متاسفانه یا خوشبختانه شما کیوریتور (آن هم با این غلظت تلفظ مرسوم) نیستید. چاپ کارت ویزیت، سندی برای اثبات حضور در این جایگاه دشوار نیست. لطفاً حرمت این حرفه را پاس بداریم.


سعید فلاح فر

نویسنده مهمان

نوشته های مشابه

پاسخی بدهید