چشم اندازهاى شاعرانه سهراب سپهرى

مجموعه آثار سهراب سپهرى با نام “چشم اندازهاى شاعرانه ” از تاریخ ١٨ ژانویه در گالرى لیلا هـلر _السرکال اونیو دبى به نمایش در آمده اند. این نمایشگاه تا ٢٩ فوریه ادامه خواهد داشت.

مجموعه آثار وى در این نمایشگاه اتنزاعى به سبک و سیاق خاص خود سپهرى است. این سبک خاص او به سبک زندگى او برمى گردد. او  علاقه خاصى به سفر کردن و کشف فرهنگ ها و تحقیق در مورد ادیان گوناگون داشته که به خوبى مى توان تاثیراتشان را در بوم هاى نقاشى او ببینیم. او چاپ کردن بر روى سنگ را در پاریس، خوشنویى ژاپنى را در توکیو و عقاید بودا را در هند فراگرفت. که تاثیر تمامى آموخته هاى او را مى توان درنقاشى هایش دید. تفاوت در نوع بکار بردن قلم ها بر روى بوم نقاشى، نشان از این تفاوت ها در هنرها و فرهنگ هاى گوناگونى دارد که او در سفرهایش برخورد کرده بود. در زمانى که بیشتر جامعه ایران درگیر مدرنیته بودند، سهراب سپهرى تابلوهاى نوستالژىک و یا مرتبط به طبیعت مى کشید.

در نقاشى هاى سپهرى دو عنصر هارمونى و تعادل به چشم مى خورد. در سال ١٩۶٠ میلادى، سهراب سپهرى شروع به نقاشى کشیدن از نماى نزدیک درختان کرد و مجموعه این آثار ترکیبى به یاد ماندنى از مدرنیته غربى و مینیمالیسم ژاپنى همراه با زیبا شناسى ایرانى را به نمایش مى گذارند.

براى سپهرى درختان نماد سخاوتمندى و دوام در جهانى آلوده از شرارت بودند.  در نقاشى هاى سپهرى، درختان اسطوره  قدرت بى پایان و بى انتها هستند و او به دلیل اعتقاد به “حقیقت مطلق” که برگرفته از اصول تائو مى شود ، نقاشى کشیدن از بخشى از تنه درختان رابه جاى  درخت کامل ترجیح داده است.

ابى وید گرى Abbey Weed Grey  در بازذیذ از کارگاه سپهرى کارهایش را اینگونه توصیف کرد:

در سال ١٩۵٨میلادى، سپهرى از اولین هنرمندانى بود که در دوسالانه ونیز کارهایش را به نمایش گذاشت و در همان سال در دوسالانه تهران نیز شرکت کرد.  سهراب سپهرى در کشورهای بسیاری از جمله برزیل، فرانسه و آمریکا آثارش را به نمایش گذاشته است.

پس از مرگ وى به دلیل سرطان خون در سال ١٩٨٠ میلادى، آثار سهراب سپهرى کمتر دیده شدند. نقاشى هاى سهراب سپهرى در بسیاری از گنجینه هاى بین المللى قرار دارد از جمله موزه هنرهاى معاصر تهران، موزه هنر متروپولیتن و گرى آرت گالرى دانشگاه نیویورک.