این هفته موزه هنرهای معاصر لس آنجلس میزبان انسان‌هایی منجمد شده در زمان است. این افراد مانند تندیس‌هایی در وضعیت غریب در گوشه و کنار سالن به چشم می‌خورند و گاهی هم پلک می‌زنند!
آن‌ها در واقع بخشی از پرفورمنس آرت «در یک چشم بهم زدن» اثر هنرمند چینی «شو جن» هستنند که افراد را در حالتی پاد-جاذبه و عجیب به زمین متصل کرده است و گویا هر آن امکان دارد که نقش زمین شوند: دست‌هایشان کشیده شده و بدنشان تلاش می‌کند تعادل را نگه دارد اما هیچ اتفاقی رخ نمی‌دهد؛ کسی نمی‌افتد اما سر جایش هم باز نمی‌گردد. آن‌ها محکم در جای خود آرام گرفته‌اند و گهگدار تنها پلک می‌زنند.
موزه به بازدیدکنندگان این امکان را می‌دهد که در کنار افراد معلق عکس بگیرند، دورشان بچرخند و از برزخی که در آن قرار گرفته‌اند، سلفی بگیرند. سپس مخاطبان را در یک کنجکاوی بی‌حاصل برای پی بردن به راز چگونگی ایستایی تنها می‌گذارد.
این در حالی است که گرچه در خیابان بارها بیننده‌ی چنین حرکاتی از سوی هنرمندان بوده‌ایم، اما اجرای چنین پرفورمنسی در محیط موزه قطعا حال و هوای دیگری دارد.
گفتنی است این اجرا در اصل دومین اثر جای گرفته در گنجینه دائمی موزه هنرهای معاصر لس آنجلس در حوزه پرفورمنس آرت است و پیش تر تنها اثری از یک هنرمند اهل پورتوریکو در آن قرار داشت.
