رسانه‌های فرانسوی گزارش داده‌اند که آلن دلون، بازیگر تحسین‌شده این کشور که برای دهه‌ها سینمای جهان را تحت تاثیر قرار داد و هواداران پرشماری را به دست آورد، در خانه‌اش در منطقه دوشی فرانسه در سن ۸۸ سالگی درگذشته است.
این بازیگر پرکار که به دلیل ظاهر زیبا و رفتار لطیف خود به یکی از مردان برجسته سینمای فرانسه تبدیل شد، در سال‌های فعالیت خود در بسیاری از نمایشنامه‌ها و فیلم‌های تلویزیونی به ایفای نقش پرداخت.
در اوایل سال جاری، پسرش آنتونی گفته بود که پدرش به «لنفوم سلول بی»، نوعی سرطان خون، مبتلا شده است.
در طول سال گذشته، وضعیت شکننده سلامت دلون و مجادلات خانوادگی میان فرزندان بر سر پرستاری از او به یکی از محورهای داغ رسانه‌ها در فرانسه تبدیل شده بود.
ناظران حضور آلن دلون را در صنعت سینما بی‌بدیل و فراموش نشدنی می‌دانند؛ چه در نقش قهرمانانی به لحاظ اخلاقی فاسد و چه در نقش مردانی رمانتیک.
دلون در اوج کار خود، در دهه‌های شصت و هفتاد میلادی مورد توجه برخی از کارگردانان برتر جهان، از لوکینو ویسکونتی تا جوزف لوزی، قرار داشت.
او برای نخستین بار در سال ۱۹۶۰ با فیلم «آفتاب تمام» به کارگردانی رنه کلمان و در نقش قاتلی که تلاش می‌کرد هویت قربانیانش را به دست بیاورد مورد تحسین قرار گرفت.
از دیگر فیلم‌های مطرح آلن دلون دلون «سامورایی»، از فیلم‌های موج نوی فرانسه محصول ۱۹۶۷ به کارگردانی ژان-پیر ملویل، بود. دلون در این فیلم نقش قاتلی خونسرد را بازی می‌کند که تنها به‌خاطر پول آدم می‌کشد.
تعدادی از فیلم‌هایی که آلن دلون در آن‌ها بازی کرد به جوایزی مهم در دنیای سینما دست یافتند. از آن جمله می‌توان به فیلم «روکو و برادرانش» در سال ۱۹۶۱ اشاره کرد که جایزه ویژه هیئت داوران جشنواره فیلم ونیز را به خود اختصاص داد و همین‌طور فیلم «پلنگ» در سال ۱۹۶۳ که برنده نخل طلای جشنواره کن شد.
وی هم‌چنین در جشنواره فیلم کن ۲۰۱۹، جایزه «نخل افتخار» را به پاس یک عمر فعالیت هنری دریافت کرد.
آلن دلون در ۸ نوامبر ۱۹۳۵ در منطقه «سو» در جنوب پاریس به دنیا آمد و پس از جدایی والدینش از هم در سن ۴ سالگی، در یک خانواده دیگر به سرپرستی گرفته شد.
در ۱۷ سالگی، دلون به نیروی دریایی پیوست و به هندوچین فرستاده شد. او در سال ۱۹۵۶ به فرانسه برگشت و پیش از اینکه به بازیگری روی بیاورد، مشاغل عجیب و مختلفی را از پیشخدمتی گرفته تا باربری در بازار گوشت پاریس انجام می‌داد.
