محمد علی ترقی جاه ،هنرمندی که در عنفوان جوانی سرآمد هم سن و سالان خود شد .
میل و علاقه ذاتی او به نقاشی باعث شد که در همان دوران برنده مدال طلای مسابقات هنری دانشگاه های ایران شود .
استعداد او در این امر عاملی شد که اولین نمایشگاه انفرادی خود را چندی بعد در تهران گالری برگذار کند پیشرفت او به قدری بود که در مدت زمان کوتاهی توانست نمایشگاه های بین المللی خود را در بهترین آموزشگاه های هنری همچو مدرسه بازل سوئیس برگذار کند.
در آغاز دهه 60 روش ویژه خود را که مشخصه آن اسب‌های تجرید یافته بود پی ریخت که به نشان هنری وی معروف شد. ترقی جاه از معدود هنرمندانی است که آثار او در موزه های بزرگ جهان همچون: موزه بین المللی قرن بیست و یکم آمریکا، موزه هنرهای معاصر تهران، موزه ورلد، موزه ملی نوتردام هلند آثار اورا در خود جای داده اند.
هنر وی نشان از آرامش درون او دارد، نقاشی های او پیغام آور صلح و آرامش هستند و اسبها و خروس هایی که در مزارع گرم نقاشی هایش دیده میشود بیانگر یک حس آشنا و آرامش بخش و سرشار از طراوت است. گویا خدا از بهشت برین اسبها و خروسهای نقاشی هایش را فراخوانده.
آثارش بوی هنر مشرق می‌دهند هنری والا و معنوی لطیف و ملایم ولی در عین حال نافذ و اثر بخش آثاری که در آنها عشق صلح و نظم گرد هم آمدند و همه اینها غرق در خدا هستند خدایی که نزدیک است و ملموس و در آثار این هنرمند بزرگ با رنگ سفید نشان داده شده است.
نقاشی های ترقی جاه شاید نسبت آثار نقاشانی چون کلانتری ، اویسی و زنده رودی دارای نقش مایه های سنتی کمتری باشند ولی از همان نگاه اول حال و هوای ایرانی را به خوبی مشخص میکند .
به یاد زنده یاد استاد محمد علی ترقی جاه
