از میان انواع و اقسام روش های بیان هنری آنچه امروزه می تواند با متن جامعه رابطه ای مستقیم و دو سویه برقرار کند، روش بیانی است که صریح و دغدغه مند باشد. هنر معاصر اینگونه روش های بیان هنری را برای ما تعریف کرده است ؛ پرفورمنس، ویدیوآرت و اینستالیشن. پروژه های کیوریتوریال به عنوان میعادگاهی برای ارایه مطالعات پژوهش محور، بستری مناسب برای انتقال پیام با استفاده از روش های نوین بیان هنری است؛ همچنین این امکان را فراهم آورده تا بانی خلق سوالات جدید برای امتداد فرآیند پژوهشی باشد.
در کنار هم قرار گرفتن خوراکی ها و آشامیدنی ها بر بستر سفره را در یک قاب تصور کنید. آیا بازنمایی این خوان نعمت تصویر جذابی خواهد بود؟ آیا احساس گرسنگی و سیری در این جذابیت موثر است؟ آیا این قاب شما را به تفکر وا می دارد؟ یا فقط حس زیبایی شناسی ذهن مخاطب را درگیر می کند؛ که درگیر شدن هورمون هایی که پروسه غذارسانی به بدن انسان را یادآور می شود در خلق آن احساس دخیل است.
سفره به عنوان یکی از مفاهیم نمادگرایانه فرهنگ اقلیم ایران بستری است که بانی شخصیت و اعتبار، تقدس بخشی به افراد است و در ادبیات مذهبی، سیاسی، اجتماعی و اقتصادی نقش پررنگی دارد. سفره مفهومی به وسعت گسترده شدن به امید سیر شدن هر چه گرسنه است دارد. پروژه کیوریتوریال اوسفریت-واحد۸ با پژوهش چندین ساله غزال زارع نمایش داده شده در گالری دیدار، ما را به نظاره روایتی متفاوت از مفهوم سفره به عنوان چهارچوبی در سطح که نح ارتباطات انسانی باعث و بانی آن است دعوت می کند.
