چهارم مرداد ماه روز خوبی برای گالری گردی در تهران بود. نمایشگاه ها و افتتاحیه های مهمی در چندین گالری در شهر درحال برگزاری بود، که نشان از رشد و ارتقای کمی و کیفی آثار هنرمندان جوان و معاصر امروز ایران است، که می توانند میراث دار به حق هنر پر آوازه سرزمینشان باشند.
به زعم من اما مهمترین نمایشگاهی که آن روز برگزار شد ، نمایشگاه عکس های “امیرحسین شایگان” تحت عنوان «نامرئی ها» بود. که در گالری والی افتتاح گردید و من به عنوان یک بیننده چقدر خوش اقبال بودم که بعد از مدت ها یک نمایشگاه عکاسی خوب به معنی واقعی کلمه را مشاهده کردم و به عنوان اولین بیننده نمایشگاه وارد آن شدم.
از این حرف ها که بگذریم ، نامرئی ها حاصل چندین سال تلاش و تجربه حرفه ای عکاسی امیرحسین شایگان است که با دقت نظر و دیدی دقیق ثبت و ضبط شده اند. در این نمایشگاه ۱۹ اثر ارائه شده بود ، که ابعاد آنها از ۱۰۰در ۱۵۰ cm تا ۲۱ در ۲۹ cm متغیر بود، آثار ارائه شده در این نمایشگاه تحت عنوانی که داشتند بیننده را وادار به فکر کردن و تماشا کردنشان می کردند که این نکته یکی از نقاط قوت آن بود، همه آثار در عین سادگی اما پر شور و هیجان نیز بودند اما این شور و هیجان هیچگاه دچار افراط و تفریط نمی شود بلکه به اندازه ای متعادل در بین آثار به کار رفته است و همین موضوع در تشدید ، زیبایی بصری آثار نقش داشته است.
یکی از مهمترین نکات قابل توجهی که امیرحسین شایگان در این نمایشگاه به آن پرداخته است و کمتر کسی در ایران می باشد که در این حوزه کار کرده است ، پیوند علم و هنر در خلق اثر هنری است ، که همین موضوع خود حرف های بسیار برای گفتن دارد و قابل بحث و بررسی بسیار است،
امیرحسین شایگان در ارائه آثارش چه به لحاظ فنی در خلق و ثبت آثار و چه به لحاظ نگاه عکاسانه و زیبایی شناسانه به بهترین شکل ممکن از علم و تکنولوژی در خلق و ارائه این آثار استفاده کرده است.
از قدرت عکاس و شناخت و نگاه او در ثبت این تصاویر همین بس که سوژه هایی را انتخاب کرده است که برای هر کسی می تواند منزجر کننده باشد، اما او آنچنان در ثبت این تصاویر نگاهی دقیق و ریزبینانه به کار برده است و آن چنان به زیبایی های بصری اهمیت داده است که به ذهن هیچکس خطور نمی کند این تصاویر چه سوژه های زشت و ترسناکی داشته اند بلکه آنها را تصاویری از مناظر و طبیعت و بافت های اشیا پیرامون خود می توان پنداشت ، که سرشار از زیبایی است. تصاویر شایگان که ماحصل تلاش های چندین ساله و تجربه گرای او در زمینه های مختلف عکاسی است، مناسب به جهت نصب در هر فضایی برای زیباسازی و دکوراسیون داخلی آن فضا می باشند ، و فارغ از همه اینها ارزش هنری والایی دارند، نمایشگاه نامرئی ها بر خلاف سایر نمایشگاه های عکاسی داری فکر و فلسفه و زیبایی و علم همه در کنار هم می باشد، امیرحسین شایگان در این نمایشگاه بر همه نقاط بصری و زیبایی شناسانه اثر هنری اعم از ترکیب بندی و تضاد تیرگی و روشنی و بافت و …. به خوبی توجه کرده است و این نمود از تسلط وی بر کار و هنرش دارد، از نقاط بسیار پر قوت این نمایشگاه چیدمان آثار و نحوه ارائه شایسته آن بود به نوعی که جذابیت و اهمیت نمایشگاه را دو چندان می کرد،
با این همه اما شایگان در استیتمنت نمایشگاه، برخوردی احساسی داشته که از جهاتی قابل درک و ملموس است، اما با این همه بهتر بود که از این نگاه احساسی در چنین نمایشگاهی پرهیز می کرد ، مسلما وقتی که امیرحسین شایگان در اولین قدم در نمایشگاه انفرادی اش اینچنین پر قدرت و مسلط پا به عرصه گذاشته است و حرفه ای بودن و به زعمی کار بلد بودن خودش را به رخ کشیده است می توان انتظار داشت آینده هنری درخشانی در انتظارش خواهد بود، آینده ای که می توان از توجه و خرید مجموعه داران بزرگ نسبت به آثارش از آن بیش از پیش مطمئن شد و روزگاری خواهیم دید که اگر با همین قدرت و جسارت او دست به خلق هنری بزند در برترین مجموعه ها و موزه ها آثارش نگهداری خواهند شد.
۱۷ مرداد ۱۳۹۸
