ماریو بارگاس یوسا، نویسنده پرویی برنده جایزه نوبل ادبیات در سال ۲۰۱۰، روز یکشنبه در سن ۸۹ سالگی در پایتخت این کشور، لیما، درگذشت.
او از بزرگ‌ترین نویسندگان مشهور آمریکای لاتین بوده است. وارگاس در طول چندین دهه فعالیت ادبی افتخارات و جوایز بسیاری کسب کرد، اما بزرگ‌ترین افتخار او بدون شک دریافت جایزه نوبل ادبیات در سال ۲۰۱۰ میلادی است. وارگاس در آن زمان ۷۴ ساله بود.
بنیاد نوبل در آن سال در استدلال خود برای اعطای این جایزه به ماریو وارگاس یوسا گفته بود: «تشریح ساختارهای قدرت و تصاویر شفاف از مقاومت و طغیان و شکست فردی در آثار این نویسنده جلوه‌ای روشن دارد.»
پسر او، آلوارو بارگاس یوسا، در حساب کاربری خود در شبکه اجتماعی ایکس اعلام کرد که او در کنار خانواده‌اش و «در آرامش» چشم از جهان فرو بست.
It is with deep sorrow that we announce that our father, Mario Vargas LLosa, passed away peacefully in Lima today, surrounded by his family.@morganavll pic.twitter.com/c6HgEfyaIe
— Álvaro Vargas Llosa (@AlvaroVargasLl) April 14, 2025
آلوارو، گونسالو و مورگانا، سه فرزند ماریو بارگاس یوسا شامگاه یکشنبه ۱۳ آوریل (۲۴ فروردین‌ماه) اعلام کردند که پدرشان در لیما، پایتخت پرو در حالی که خانواده‌اش در کنارش بودند، “در آرامش” درگذشت.
به گفته آنان پیکر این نویسنده صاحب‌نام بنا بر خواست او سوزانده می‌شود و هیچ مراسم همگانی برگزار نخواهد شد.
بیش‌تر رمان‌های معروف ماریو وارگاس یوسا را عبدالله کوثری به پارسی ترجمه کرده است، از جمله “گفت‌وگو در کاتدرال”، “جنگ آخرالزمان”، “مرگ در آند” و “سور بز”.
او ابتدا نویسنده‌ای چپ‌گرا بود که از کمونیسم حمایت می‌کرد و هوادار انقلاب کوبا بود. اما سپس منتقد سرسخت رهبران چپ و به باور خود دیکتاتور آمریکای لاتین شد.
