نگاهی به چالشهای مالی گالریهای کوچک در آرتفرهای جهانی
هنگامی که «آلیس آماتی» سال گذشته برای نخستین بار در یک آرتفر بینالمللی شرکت کرد، پنج روز پیدرپی ایستاده کار کرد. دلیلش ساده بود: بسیاری از آرتفرها هزینه اجاره غرفه را شامل مبلمان نمیکنند و گالریداران را با یک چالش مالی روبهرو میسازند. آماتی در گفتوگو با «آرتسی» توضیح میدهد: “اجاره مبلمان از تأمینکنندگان آرتفرها بسیار پرهزینه است و ارسال مبلمان از گالری هم هزینه بیشتری دارد.” در آرتفر «نِیدا» در میامی، او ناچار شد یک صندلی تاشو از فروشگاه ابزارفروشی محلی تهیه کند. این نمونهای از چالشهای پنهان اما پررنگ حضور در آرتفرهاست.
آرتفرها؛ سکوی پرتاب یا ریسک مالی؟
از زمان برگزاری نخستین آرتفر معاصر «آرت کُلن» در سال ۱۹۶۷، این رویدادها به یکی از بخشهای اصلی بازار هنر تبدیل شدهاند. شرکت در آرتفر مناسب و برقراری ارتباط با افراد کلیدی، میتواند منجر به فروشهای بزرگ و افزایش اعتبار گالریها و هنرمندان شود. اما از سوی دیگر، شرکت نکردن در این رویدادها ممکن است به معنای از دست دادن فرصتهای کلیدی در بازار باشد.
«انریکو پولاتو»، بنیانگذار «کپسول شانگهای»، در سال ۲۰۲۳ در دوازده آرتفر بینالمللی شرکت کرد. او در این باره میگوید: “گاهی حس میکردم ناچار به شرکت هستم، چه به دلیل ترس از عقب ماندن، چه به دلیل نیاز به تجربه مستقیم برای تصمیمگیری بهتر.” اما حتی حضور در یک آرتفر میتواند قمار مالی بزرگی باشد.

هزینههای هنگفت حضور در آرتفرها
بر پایهی گفتوگو با چندین گالریدار، هزینه شرکت در یک آرتفر بینالمللی به راحتی از ۲۰ هزار دلار فراتر میرود. «مارگو سامِل»، گالریدار نیویورکی، توضیح میدهد: “گالریهای کوچک اغلب به ازای هر متر مربع همان هزینهای را میپردازند که گالریهای بزرگتر میپردازند. با حاشیه سود اندک، حتی اگر تمام آثار به فروش بروند، ممکن است سود قابل توجهی نداشته باشیم.” در برخی موارد، یک تجربه ناموفق در آرتفر میتواند به تعطیلی گالری منجر شود.
در برخی کشورها، برنامههای حمایتی برای کمک به گالریها در نظر گرفته شده است. برای مثال، در آلمان، در سال ۲۰۲۳ برنامهای به گالریهای برلین تا سقف ۱۲ هزار یورو کمکهزینه برای شرکت در آرتفرها ارائه میداد، اما این بودجه در کمتر از سه ماه به پایان رسید. سال بعد، دولت برلین بیش از ۱۳۰ میلیون یورو از بودجه فرهنگی را کاهش داد که زنگ خطر را برای فعالان هنری به صدا درآورد. در دوبی، یک برنامه جدید تا ۵۰٪ هزینه اجاره غرفههای آرتفرهای بینالمللی را پوشش میدهد، و در نروژ، برنامه «حمایت بینالمللی از گالریها» هزینه شرکت در آرتفرها را کاهش میدهد.
هزینههای پنهان و چالشهای لجستیکی
علاوه بر هزینههای اجاره غرفه، سایر هزینهها نیز میتوانند بهسرعت افزایش یابند. برای مثال، نورپردازی اضافی ۱۰۰۰ تا ۲۰۰۰ دلار، نصب پریز برق ۲۰۰ تا ۶۰۰ دلار و ساخت دیوارهای اضافی ممکن است هزاران دلار هزینه داشته باشد. همچنین، هزینه حمل و نقل آثار هنری و گمرک میتواند چالشبرانگیز باشد. در برخی موارد، حتی فروش کامل آثار در یک آرتفر هم نمیتواند هزینههای کلی را جبران کند.
چرا گالریها همچنان شرکت میکنند؟
با وجود هزینههای سرسامآور، آرتفرها همچنان برای بسیاری از گالریها یک ضرورت بهشمار میروند. در سال گذشته، بیش از ۳۵۰ آرتفر برگزار شد و بر اساس گزارش «آرتسی»، ۶۹٪ از گالریداران قصد دارند امسال نیز در این رویدادها شرکت کنند. در سوی دیگر، ۶۰٪ از مجموعهداران نیز اعلام کردهاند که حضورشان در آرتفرها ثابت خواهد ماند و ۲۸٪ قصد دارند تعداد بیشتری را در سال ۲۰۲۵ شرکت کنند.
«شیهوی ژو»، بنیانگذار «لاتیتود گالری نیویورک»، میگوید: “گاهی ترجیح میدهم هزینهها را جمع نزنم، چون دیدن اعداد واقعی میتواند ترسناک باشد! اما در پایان، این بخشی از بازی است. ترکیبی از خلاقیت، حل مسئله و اراده خالص. ما به هر شکلی که شده، راهی برای ادامه پیدا میکنیم.”

راهکارهایی برای کاهش فشار مالی
در حالی که برخی آرتفرها مانند «آرت بازل» با ارائه تعرفههای پلکانی و برنامههای حمایتی تلاش میکنند فشار مالی را کاهش دهند، اما چنین طرحهایی استثنا بهشمار میروند. یکی از پیشنهادهای رایج گالریداران، افزایش تعداد بخشهای ویژه و تعرفههای تخفیفی برای گالریهای نوپا است. همچنین، بهینهسازی فرآیندهای لجستیکی و ایجاد نرخهای ثابت برای حمل و نقل آثار میتواند از هزینههای غیرمنتظره بکاهد.
نتیجهگیری
آرتفرها همچنان یکی از مهمترین فرصتهای رشد و دیده شدن برای گالریهای کوچک هستند. اما بدون تغییرات ساختاری، این سیستم همچنان به نفع گالریهایی خواهد بود که توانایی تحمل فراوانی دارند. «آلیس آماتی» باور دارد که ارزش آرتفرها تنها به فروش آثار خلاصه نمیشود: “این رویدادها فرصتی نادر برای ملاقات با مجموعهداران، کیوریتورها و خبرنگاران در مدت زمان کوتاه است—ارتباطاتی که ممکن است ماهها طول بکشد تا خارج از این محیط شکل بگیرند.” اما تا زمانی که تغییرات اساسی در هزینههای حضور ایجاد نشود، این قمار مالی برای بسیاری از گالریهای کوچک همچنان پرخطر باقی خواهد ماند.