در این تابلو ها که توسط “دنی کرک” متخصص آبرنگ و با سابقه ای پر از کارهای رنگ و لعاب دار کشیده شده اند، مفهومی بسیار ساده نهفته است خصوصا که اینبار زاویه دید شما را در بین همین سوژه ها قرار می دهد و به جای نمایش از بیرون و به شکل فرد سوم شخصی در جامعه، می توانید خود را در بین یکی از این آثار ببینید یا اینکه حداقل شمایی از آنچه در تابلو ها می گذرد را در خود رسم کنید. نشانه های خود شناسی نه تنها از دید فلسفی و عرفانی بلکه از جنبه های فیزیکی نیز در این آثار به چشم می خورد.
دنی کرک به دنبال نمایش انسان ها از داخل بوده است
به نظر می رسد برای همه ما این نوع بیانات که انسان ها از ظاهر تا باطن بسیار متفاوت هستند و آنچه درون یک فرد می گذرد را هیچ کس نخواهد دانست جز خود او و بسیاری موارد دیگر که با دیدن این تابلو ها به ذهن با واژه های گوناگون یا جمله بندی متفاوت القا می شوند تنها هدف دنی نبوده است، اما حتما او که در کارهای گذشته اش نشانه هایی از استفاده زیرکانه از رنگ با کنتراست غیر طبیعی برای بولد کردن یک اثر را داشته است تنها به دنبال تصویر سازی از یک سری ضرب المثل و گفتمان های خیابانی نیست از نظر خود او این تابلوها پرتره های حقیقی انسان ها هستند که برای درک آنها نیاز نیست چیزی توضیح داده شود تنها کافی است که با سکوت به آنها نگاه کنیم تا گوشه ذهنمان همه حرف ها را نشان دهد.
“لورا هینز” مطلب جالبی در مورد این آثار نوشته است، اینکه این تابلو ها هیچ گاه نمی توانند به شکل دیگری به جز دست یک نقاش به نمایش درآیند و هیچ دوربین فیلم و عکسی نمی تواند به این شفافی از این تابلو ها چیزی را در یک فریم جای دهد.
