در پرونده این هفته به سراغ فراز حبیب اللهیان رفته ایم که به تازگی نمایشگاهی با عنوان “هزار و دو شب” در گالری علیها داشت. این هنرمند ۲۸ ساله که چندین جایزهی بینالمللی و برگزاری چندین نمایشگاه انفرادی و گروهی در ایران و خارج از کشور را در کارنامهی خود دارد، امروز میهمان هنرگردی است. چکیدهی این گفتگو را میتوانید در زیر مطالعه کنید:
- اولین چیزی که در رابطه با شما جلب توجه میکند، فعالیت بسیار زیادتان چه در جشنواره ها و چه در برپایی نمایشگاههای گوناگون است. برای این حجم از فعالیت برنامه ریزی خاصی دارید؟
بله، تقریبا هر روز حدود یک یا دوساعت بطور معمول صرف خواندن مقاله های جدید در مورد عکاسی اخبار عکاسی و یا شروع به ادیت عکسهای گذشته مبکنم این کار باعث ارامشم میشه البته جمعه ها رو فقط مختص عکاسی میدونم.
- شما از جمله هنرمندان جوانی هستید که تجربهی برپایی و حضور در نمایشگاههای گوناگون در خارج از ایران را داشتهاید. چه تفاوتهایی میان آنها و نسخهی داخلی میبینید؟
بستگی داره از چه لحاظ بررسی کنیم ، از لحاظ فضای گالری نوع افتتاحیه یا اختتامیه و اینگونه مسائل صرفا جهت برگزاری مشابهند؛ اما از لحاظ فرهنگی اکثریت غالب جامعه بخوام بگم تفاوت بسیاره، جمعیتی که برای بازدید از یک اتفاق هنری میاد قابل مقایسه نیست تو ایران من بیشتر دیدم این جمعیت فقط برای افراد خاص و مشهور و در گالریهای خاص میروند اما در خارج از ایران برای مثال خود من نمایشگاهی داشنه با با اینکه شهرتی در اون کشور ندارم اما همیشه استقبال خوبی شده خوشبختانه.
از لحاظ فروش آثار هم که دیگه کاملا مشخصه در ایران با اینکه نسبت به ۵ سال پیش خیلی عوض شده اما هنوز خریداران هنر عامیت پیدا نکردن در خارج از ایران عموم مردم مشتاق به خرید اثار هستن و اینکه یک کار اصل به دیوار منزلشان بزنند بیشتر و بینهایت بیشتر برایشان ارزش داره تا کپی همان کار.
از موردی که دلم خیلی ازش پر هست میتونم به نقد اشاره کنم نقد در ایران یک حالت تخریب گونه پیدا کرده و خیلی از هنرمندان از نقد هراس دارند نه به خاطر اینکه کارشون ضعیف بوده یا توان دفاع ندارند صرفا به لحاظ اینکه مورد تخریب بی رحمانه قرار میگیرند و این گونه نقدها هیچگاه باعث پیشرفت هنرمند و یا جامعه هنری نمیشود چون معمولا نقدها در نمایشگاها توسط عکاسی یا هنرمندی در همان سبک برگزار میشه و در این مورد شخص چون عکاس هست نظر شخصیش و سبک کار شخصیش قالب بر نظر واقعی در مورد اثار میشه و اینجا این تفاوت بسیار مهم هست که تا جایی که من دیدم در نمایشگاههای خارجی از کارشناسان هنری و اساتید هنر جهت نقد اثار استفاده میکنن تا از لحاظ کارشناسی و صحیح مورد بررسی قرار گیردو صددرصد تاثیر بیشتر در پیشرفت هنر و هنرمند دارد و این یکی از تفاوتهای مهم و علتهای اصلی پیشرفت در نمایشگاههای خارجی نسبت به داخلی است.
- مهمترین عناصری که امضای شخصی شما را تشکیل میدهند، کدامند؟
در حقیقت امضای من حس و حال روحی من در اون برهه زمان است مثلا در مورد مجموعه “تن ادمی شریف است به جیب ادمیت” در واقع خشم من در اون برهه از زمان از مسایل مادی و شخصیتی که مادیات به انسان میدهد بود و در اخرین مجموعه هزار و دو شب به خاطر سفرهای زیادم در این برهه از زمان و دیدن دیوار نگاره ها و فکر اینکه چه هیجان انگیز میشود شخصیتهای دیوار نگاره ها به جای من و ما دنیای اطراف را ببینن و همینطور در مورد بقیه مجموعه ها صرفا فضا و شرایط شخصی خودم شروع درست کردن یک مجموعه جدید میشود ، به همین دلیل است مجموعه هایی که تا الان درست کردم با هم متفاوت هستند.
- با توجه به آنکه هنر برای شما نوعی علاقهی شخصی بوده و شغلتان به شمار نمیآید، این موضوع را نوعی محرک برای خود میدانید یا مانع؟
خیلی بستگی داره از لحاظ اینکه شغلم خارج از جامع هنری هست و من مجبورم به خاطر اطلاع از این جامع وقتی جداگانه به ان تعلق دهم و یا برای بازدید بیشتر از اثار دچار کمبود وقت بشم و گاهی نرسم و کلا از این جامع دور باشم مانع هست و گاهی ایده در ذهنم میاید ولی با توجه به وقت کم اینقدر عقب میفته که ممکنه یرد بشه موضوع اما از لحاظ اینکه چون شغلم نیست آرامش بیشتری برای انجامش دارم مثل کار شرکتی و اداره ای نیست که مجبور باشم زودتر کار رو تمام کنم و نتیجه نهایی را تحویل بدم میشته فوصت بیشتری گذاشت و با خیال راحتتر بهش فک کرد و انجامش داد.
- تا به حال به این فکر کردهاید که هنر به شغلتان تبدیل بشود؟
راستش خیلی دوست دارم اما اطلاعاتم در مورد بیزینس هنری خیلی کم هست و چون اهل ریسک نیستم دوست دارم در ارامش به فعالیت هنری بپردازم ، چون بیشتر دوست دارم از کارهای هنری ارامش بگیرم جای استرس بیزینس و در واقع هنری که برای هنر رشد کنه برای من خیلی ارزشمندتر هست تا هنری که بخاطر مادیات.
- چه چشماندازی را برای زندگی هنری خود متصور هستید؟
از اونجایی که هنوز خیلی ابتدای راه هستم چشم اندازهای زیادی دارم هنوز جشنواره های معبتر زیادی هستن که باید اماده بشم برای راهیابی و نمایشگاه انفرادی در چندین کشور دیگه و حتی خیلی فراتر دوست دارم اولین گالری رو روی کره ماه و یا مریخ برگزار کنم، بازدید کنندش خیلی کم هست اما باید کار خارق العاده خلق کنم که ارزش تا آنجا بردن رو داشته باشه!