چندی پیش به درخواست برخی از دوستانم به افتتاحیه نمایشگاه “بازنگری در خانه خیابان عبده” دعوت شدم ، اولین نکته جالب و قابل توجه مکان برگذاری این نمایشگاه است که یک خانه مسکونی ((تقریبا کلنگی)) می باشد که هنوز آماده ساخت گالری نشده و کیوریتور نمایشگاه “تکین آغداشلو” از همین فرصت برای ارائه آثار چند هنرمند جوان به نحو احسن استفاده کرده است ، به گونه ای که اگر به دید هنر روز دنیا و شیوه چیدمان و نمایش آثار بنگریم هیچ ایرادی در آن نخواهیم یافت چون حتی نواقصی مانند نبود نور مناسب بر روی یک اثر خود تبدیل به معنا و مفهومی جهت ارائه اثر می شود ، چنین نمایشگاه هایی به دلایل متفاوت کمتر در ایران برگذار شده اند و لازم است که فضای تجسمی کشور و عموم مردم با هنر معاصر و روز دنیا آشنایی پیدا کنند و دیگر هنر را در قالب چهارچوب های سنتی خلق و ارائه نمایش ندهند ،این نمایشگاه قدم مثبتی در این حوزه بود به جهت آشنایی بیشتر مخاطب با هنر روز دنیا و در آن نمایشگاه گردان از هنرمندان شرکت کننده و آثارشان به خوبی استفاده کرده بود.
در این نمایشگاه ما با صرفا یک ( نقاشی ، حجم ، اینستالیشن ، ویدئو آرت و …) طرف نیستیم بلکه ما با هنر روبرو می شویم آن هم هنر معاصری که از فیلتر هنرمند ایرانی بیرون آمده و هرکدام به نوعی معنا و مفهومی مجزا از جهان بینی هنرمندان شرکت کننده دارد، اشکان صادقی بر لب مرز دنیای حقیقی و مجازی قدم بر میدارد و ۳ اثر درخور توجه ارائه می دهد که در واقع نمودی از یک اثر حقیقی هستند ، تکین آغداشلو اما در ویدئو آرتش در موقعیتی نا معلوم غیر قابل پیش بینی ، معمایی و ورای زمان و مکان در بعدی نا معلوم قدم بر می دارد ،سوده باقری هرکسی را با گربه سیاهش در زیرزمین به وحشت می اندازد و آرمیتا قصابی با انتخاب جالب موسیقی و ارائه جالب ترش فضایی خاطره انگیز و طنز پدید می آورد که هر مخاطبی را به وجد میاور سهیل راد نیز نقبی به سنت زده و به نوعی اعتراض به خود تخریبی بشر زده است و از فضای ممکن بهترین استفاده را برده جهت ارائه و در کل همه این جوانان که نمی توان در این فرصت به آثارشان پرداخت آثاری شایسته ارائه داده اند که در یک نمایشگاه به خوبی جمع گردیده اند و این نشان از توان و دانش کیوریتور دارد ، از طرفی من به عنوان بیننده به جهت میرا بودن اکثر این آثار متاثر گشتم و آروزی موفقیت های بیشتر برای این هنرمندان دارم.
