خانه آبی

تاکنون در چندین مقاله به جنبش های هنری منتسب به هنرمندان زن در تاریخ هنر پرداخته‌ایم و به طور خاص زندگی فریدا کالو را مرور کرده‌ایم. در این مقاله به موزه فریدا کالو یا همان خانه آبی می‌پردازیم. این خانه با دیوارهای کبالت آبی، یکی از محبوب ترین و پربازدیدترین موزه های تاریخی-هنری در محله‌ی کویوآکان مکزیکوسیتی می باشد. خانه آبی جایی است که فریدا در آن متولد شد، سال های زیادی را به کار و زندگی همراه با همسرش دیه گو ریورای نقاش گذراند و سرانجام در سن 47 سالگی در اتاقی در طبقه فوقانی همین خانه جان سپرد.

این خانه دارای حیاطی بزرگ و پردرخت و اتاق هایی با مجموعه ای از آثار فریدا کالو، دیگو ریورا و آثار دیگر هنرمندان از قبیل: مصنوعات پیشاکلمبوسی، عکس ها، یادگاری ها، وسایل شخصی و غیره است. خانه هنوز حال و هوای سال‌های 1950 را دارد؛ محل کار فریدا همراه وسایل و بوم های نقاشی، قفسه های کتاب، تختخواب او با آینه‌ای بر فراز آن برای سلف پرتره هایش، صندلی چرخدار، مجسمه ها و ماسک های مکزیکی. سایر فضاها مانند اتاق غذاخوری و آشپزخانه نیز با اثاثیه رنگین و ظروف سفالی تزیین شده اند، همچنین شومینه ای با طراحی و ساخت دیه گو که متاثر از معماری مکزیک در دوران پیشاکلمبوسی است، دیده می شود.

 در سالن های اصلی نمایش یادداشت هایی از فریدا کالو نوشته شده که برگردان پارسی آن می‌شود:

شیطان بور است

و در چشم های آبی او

عشق با دو ستاره ی کوچک روشن شد

 با کروات و لباس زیر قرمز خود

شیطان برای من جذاب به نظر می رسد

دیه گو ریورا در سال 1958خانه و هرآنچه در آن وجود داشت را به افتخار فریدا کالو برای تبدیل آن به موزه اهدا کرد.