قرار است به تازگی گنجینه‌ای از تندیس‌های باستانی ایتالیا، این ماه در این کشور به نمایش درآیند. به گفته‌ی مقامات ایتالیایی، این گنجینه شامل مجموعه‌از مجسمه‌های برنزی است که به تمدن‌های «اتروسک» و «روم باستان» باز می‌گردند و از مهم‌ترین یافته‌های باستان‌شناسی در چند دهه اخیر به شمار می‌روند.
به گزارش خبرگزاری رویترز، حدود ۲۲ تندیس برنزی از قرن سوم پیش از میلاد مسیح تا قرن نخست میلادی، که از گل و لای خرابه‌های یک گرمابه باستانی در توسکانی استخراج شده‌اند، پس از ماه‌ها ترمیم و بازسازی، از ۲۲ ژوئن (۱ تیر) در کاخ کویرینال رم به نمایش گذاشته می‌شوند. نکته‌ی جالب آن است که یافتن این مجسمه‌ها به دست یک مرد رفتگر بازنشسته و کنجکاو انجام شده است.
هنگامی که این یافته در ماه نوامبر (پاییز گذشته) اعلام شد، کارشناسان آن را بزرگ‌ترین مجموعه از تندیس‌های برنزی باستانی که تا به حال در ایتالیا پیدا شده، دانستند و از آن به عنوان دستاوردی بزرگ برای «بازنویسی تاریخ» ستایش کردند.
این تندیس‌هادر سال‌های ۲۰۲۱ و ۲۰۲۲ (۱۴۰۰ و ۱۴۰۱ خورشیدی) در دهکده‌ای بالای تپه «سان کاسچیانو دی بانی» که هنوز محل آبگرم‌های محبوب ایتالیا است، پیدا شدند.
باستان‌شناسان مدت‌ها بود احتمال می‌دادند که ویرانه‌های باستانی را در این منطقه پیدا کنند؛ هر چند، تلاش‌های نخستین آن‌ها پیروزمندانه نبود.
انییزه کارلتی، شهردار سان کاسچیانو، گفت که کاوش در سال ۲۰۱۹ در قطعه زمین کوچکی در کنار گرمابه‌های همگانی دوره رنسانس روستا آغاز شد، اما پس از هفته‌ها کندن«تنها آثاری از برخی دیوارها» آشکار شد.
کمی بعد استفانو پترینی، رفتگر بازنشسته و یک تاریخدان آماتور محلی، به یاد آورد که سال‌ها پیش بخش‌هایی از ستون‌های روم باستان را روی دیواری در سمت دیگر گرمابه‌های همگانی دیده بود.
این ستون‌ها را فقط از سمت باغ متروکه‌ای که زمانی متعلق به دوست پترینی، سبزی‌فروش فقید سان کاسچیانو بود، می‌توان دید.
وقتی پترینی باستان‌شناسان را به آنجا برد، آن‌ها می‌دانستند که محل مناسب برای کندن را پیدا کرده‌اند.
پترینی به رویترز گفت: «همه چیز از آنجا آغاز شد، از ستون‌ها.»
پترینی امیدوار است که یافتن این گنجینه‌های باستانی «شغل، فرهنگ و دانش» را به روستای ۱۵۰۰ نفری‌اش که مانند بسیاری از مناطق روستایی ایتالیا با کاهش جمعیت روبرو هستند، بیاورد.
