این هفته گالری مهروا میزبان آثار محمودرضا نوربخش است. آثار اخیر نوربخش دست روی خاطرات قدیمی ما می‌گذارند و آن بخش از وجودمان را قلقلک می‌دهند که بازیادآوری‌اش، پُر است ار خاطرات جالب، هیجان انگیز و گاه تلخ. خاطراتی از جنس دهه‌ها قبل که نسل جدید از آن تقریبا هیچ نمی‌داند: نوارهای کاست!
نوارهایی که اگر می‌خواستیم آهنگ بعدی را گوش دهیم، باید کلی تلاش می‌کردیم، چون خبری از دکمه‌ی “نکست ترک” نبود. البته بعدها ضبط‌صوت‌های باهوش‌تری به بازار آمدند که توانایی تشخیص اول و آخر آهنگ را داشتند و ما کلی ذوق می‌کردیم… بعدا هم واکمن آمد؛ همین حد بس که بگویم واکمن حسی به ما می‌داد که الان آی‌فون به ملت می‌دهد! اما این همه‌ی داستان نبود. در واقع داستان تازه از آن‌جا شروع می‌شد که این نوارهای گلچین شده، پای آدم را به کلانتری باز می‌کرد. شاید الان عجیب به نظر برسد ولی برای نسلی که صدای آهنگ‌های شاد را باید مخفیانه گوش می‌داد… بگذریم.
عنوان آثار اخیر محمودرضا نوربخش به درستی انتخاب شده: “گلچین ایرانی” و به راستی هنگامی که وارد گالری مهروا می‌شوید -اگر صدای همهمه اجازه دهد- به یاد گلچین‌های خودتان می‌افتید و به ناگاه می‌گویید: اَاَاَاَ یادِش بخیر! (نمایشگاه این هفته‌ی مهروا اصلا جای اوه مای گاد گفتن نیست) تابلوهای حجمی و صدای پس‌زمینه همگی شما را غرق در نوستالژی می‌کنند و از این بابت تجربه‌ای دوست‌داشتنی به همراه دارند.
