گالری علیها از روز آدینه 27 بهمن ماه میزبان آثار حمیدرضا بختیاری فرد است.
در این نمایشگاه انفرادی، مجموعه آثار دیجیتال خوش‌نویسی و تذهیب به مدت یک هفته به نمایش در می‌آیند.
نیلوفر علیها مدیر گالری علیها در گفتگو با هنرگردی افزود:
آنچه که این آثار را متمایز می‌کند، دیجیتال بودن آن است؛ در واقع به نوعی عنصر معاصریت، درون این مجموعه نهفته است. [در حالی که] ما عادت کرده‌ایم هنر خوش‌نویسی و تذهیب را به شیوه‌ی سنتی ببینیم.
نیلوفر علیها مدیر گالری علیها – بهمن ماه 1402
حمیدرضا بختیاری فرد (زاده 1345) دانش‌آموخته‌ی دکترای پژوهش هنر از دانشگاه هنر اصفهان (1395) و از سال 1376 عضو هیئت علمی دانشگاه هنر است.
عمده تمرکز حمیدرضا بختیاری، بر مطالعات ایران‌شناسی، رنگ‌شناسی، نقاشی و خوش‌نویسی دیجیتال استوار است و تاکنون کتاب‌های بسیاری از وی به چاپ رسیده است. در بیانیه‌ی این نمایشگاه به نگارش او آمده است:
زبان فارسی اصلی‌ترین و به یقین مهم‌ترین خصیصه هویتی ایرانیان است، و شعر در زبان فارسی درجه ممتاز سخن فارسی است که به طرزی شگفت اندیشه‌های حکمی و فلسفی ایرانیان را در خود جای داده و به استغنایی ژرف رسیده که قابل توصیف نیست.
از منظر نظریه گفتمان(Discurse Theory)، منبع اصلی تولید معنا و گوهر ارزشمند جریان هویت بخش و هویت ساز ایرانیان، ادبیات و به ویژه شعر فارسی است، ازین حیث به گونه‌ای باید این سخن از طباطبایی(1401-1324ش.)، واضع نظریه «اندیشه ایرانشهری» را بسیار درست و جدی تلقی کرد که «آنچه هویت ایران را در طول هزاران سال زنده و متفاوت از ملل همجوارش نگاه داشته نه زبان فارسی که محتوای آن زبان است.» بر همین پایه نویسنده سطور تأکید دارد؛ که آثار به نمایش درآمده، از دو وجه «پیدا و ناپیدا» برخوردارند، در وجه پیدا؛ بیننده به تماشای شماری از نفایس ادب فارسی نشسته که در ادوار مختلف توسط مفاخر ادب فارسی سروده شده و به رنگ و نقش آمیخته شده است و در وجه ناپیدا؛ با تماشای هر اثر، خوانشی روی می‌دهد، که مفهومی در ذهن بیننده نقش می‌بندد، این مفهوم ویژه است و منجر به بازتولید معنا می‌شود، معانی تولید شده چون زنجیری ناگسسته و نامرئی پیوند مشترک در اندیشه ایرانیان ایجاد کرده و استمرار و بقای ایران را محقق کرده و به تعبیری این سرّ درون و راز نهفته مشترک ایرانیان است، که در همه حال و همه جا و همه عصر گویای حال و تسکین دردها، رنج‌ها و آلام آنان است و با «نظریه جوامع خیالی»(Theory Imagined Communities) که بندیکت اندرسون(2015-1936م.) در شرحش کوشید، پیوند دارد؛ و این همان است که عارف بزرگ سده ششم؛ عین‌القضات همدانی نیز دریافته بود:
جوانمردا، این شعرها را چون آیینه دان. آخر دانی که آیینه را صورتی نیست در خود، اما هر که در او نگه کُند، صورت خود تواند دید. همچنین میدان که شعر را در خود هیچ معنی نیست، اما هر کسی از او آن تواند دیدن که نقد روزگار او بود و کمال کار اوست و اگر گویی: «شعر را معنی آن است که قائلش خواست و دیگران معنایی دیگر وضع می کنند از خود» این همچنان است که کسی گوید: صورت آیینه، روی سازنده آیینه است که اول آن صورت نمود. این معنی را تحقیق و غموضی هست که اگر در شرح آن آویزم، از مقصود بازمانم.
علاقمندان جهت بازدید از این نمایشگاه می‌توانند تا روز چهارشنبه 2 اسفند ماه، همه روزه به جز شنبه‌ها، از ساعت 16 تا 20 به محل گالری علیها به نشانی زیر مراجعه نمایند:
تهران، خیابان شریعتی، نرسیده به میدان قدس (تجریش)، کوچه ماهروزاده، کوچه رمضانیان، ابتدای احمدی‌مقدم (ایزد)، پلاک ۳۱، طبقه اول، نگارخانه علیها
