چشمان آبى تا به تا به از چشمان كور
هر روز صبح قبل از رفتن به شركت و رد شدن از جلوى ساختمان دفينه، آه و افسوس عادت هر روزه قبل شروع كار بود. امروز كه بعد از مدتى كه محل كارم تغيير كرده بود باز به همان مسير سرى زدم. اين بار از اينكه ساختمان دفينه نابينا نبود و چشم آبى شده بود خوشحال شدم ولى … به خودم گفتم باز هم چشمان تا به تای آبى بهتر از چشمان كور است. به هر حال ديگر تابلو بزرگ بانك كه مدت ها جلوى پنجره هاى ساختمان دفينه “تما شاگه پول”را گرفته بود برداشته شده بود. شايد وقت نشده بود پنجره ها را هم رنگ كنند و شايد پروسه ساخت پنجره ها اين گونه بوده، به هر حال هيچ زخم و تعرضى يك شب خوب نمى شود.
بعيد مى دانم كسى از ميرداماد رفت و آمد كند و اين ساختمان توجهش را جلب نكند. اجراى بتن يك تكه، اين بنا را كاملا از بناهاى تكرارى و بى روح اطرافش متمايز مى كند.
در تحقيق براى پيدا كردن نام معمار در سايت ها به دو نام بر خوردم ، برخى سايت ها اين بنا را اثر نظام عامرى و برخى ديگر نام معمار را كمال كمونه ذكر كرده اند. در حقيقت شركت مشاور ” نظام عامرى،كمونه، خسروى” در سال ١٣٤٢ تاسيس شد و اين سه معمار بزرگوار در پيش از انقلاب ٩٠ پروژه در ضمينه هاى مختلف كار كرده اند. اين گروه با بنياد فرانك لويد رايت همكارى مى كردند. كمال كمونه فارق التحصيل رشته معمارى از دانشكده هنر هاى زيباى دانشگاه تهران است كه در همان دوران دانشجويى با مهندس نظام عامرى ،تنها شاگرد ايرانى فرانك لويد رايت و نماينده بنياد فرانك لويز رايت در خاورميانه آشنا و شروع به همكارى مى كند.
او مى گويد “براى موزه دفينه اشك ريختم زيرا چشمانش را كور كرده بودند.”
متاسفانه در سطح تهران بناهاى قديمى ارزشمند بسيارى با تابلوهاى بانك هاو بى ربط به ماهيت ساختمان دچار دوگانگى شده اند.
حفظ آثار معماری فاخر وظیفه ایست که شهرداری تهران آن را از یاد برده