نمایشگاه نقاشی‌های فی البداهه مهدی فضلی در نگارخانه ملل واقع در پارک قیطریه برپاست. مصاحبه‌ی زیر بخشی از گفتوگو در مورد اولین نمایشگاه رسمی EG Arts است:
این روزها به واسطه‌ی کم‌رنگ شدنِ مرز میان ِ جریان‌های هنری، دسته بندی کردن آثار هنری دشوار است. شما آثار خود را در چه حوزه‌ای تعریف می‌کنید؟
من همیشه در مورد کارم خیلی راحت و رُک گفتم که چرا شروع شده. شش ماه در فضای بسته‌ای بودم و نور روی خودم می‌تاباندم و با خودکار روی بدنم نقاشی می‌کردم و لحظه‌ای که از آن اتاق بیرون آمدم، انگار فاش شده بودم. بهترین واژه‌ای که می‌توانم بگویم اینست که پدیدار شدم. از همان جا متوجه شدم که می‌توانم و بدون ترس ذهنم را روی بوم منعکس کردم. تنها تعریفی که می‌توانم از کارم کنم اینست که من از بوم فاصله می‌گیرم و در این فاصله‌ی فیزیکی یک سری تعریف‌ها را به اشکال می‌دهم و فکر می‌کنم با جان‌بخشی به آن‌ها صحنه زیبا می‌شود… چهارچوب تعریف شده‌ی خاصی ندارم؛ نمی‌دانم شاید روزی به رئال‌ترین شکلِ ممکن پیرزنی را با چادر سپید در حال نماز خواندن به تصویر بکشم تا احساس نوستالژیکِ مادربزرگ را برساند ولی کلا این طور می‌توانم بگویم که اندیشه‌های من روی بوم می‌آیند و این جوری نیست که الگوی خاصی داشته باشم.
در واقع این طور می‌توان گفت که شما افکارِ درونیِ خود را روی بوم به نمایش گذاشته‌اید و به بازدیدکنندگان این اجازه را می‌دهید تا به شخصی‌ترین ذهنیات شما قدم بگذارند. درست است؟
دقیقا
بیائید کمی کلی‌تر صحبت کنیم. چرا از یک فرهنگسرا شروع کردید و سراغ گالری‌های خصوصی نرفتید؟
به عنوان اولین تجربه برای من بسیار مفید بود چرا که یک فرهنگسرا صرفا محلی برای نمایش آثار طراحی نیست. مجموعه‌ای است که طیف گسترده‌ای از افراد را به خود جذب می‌کند و من این فرصت را داشتم تا مخاطب سنجی کنم.
این بوم‌های شخصی قرار است تاثیر خاصی بر مخاطبانشان بگذارند؟ تصویر نهایی شما از آینده‌ی کارتان چیست؟
قطعا. نمی‌دانم تا پنجاه سال آینده چه کاری قرار است ارائه دهم اما مطمئنم که پیرفت خواهم کرد. دوست دارم کارم را به قدری گسترش بدهم تا جهانی شود.
جایگاه مبانی نظری در آثارتان کجاست؟
مبانی نظری در هر کاری جایگاه بسیار مهمی دارد و امیدوارم در یکی از بهترین دانشگاه‌ها در زمینه‌ی هنر ادامه‌ی تحصیل دهم؛ آن هم نه به خاطر مدرکش، چرا که همان دانشجوی اخراجی ترم یک گرافیک کافیست. اگر کلی بخواهم بگویم، این که کسی به طور تخصصی با من صحبت کند و من متوجه نشوم، اصلا نشانه‌ی قدرت من نیست! این ضعف من است.. ولی به هر حال این قدرتیست که باید به دست بیاورم.
به امید موفقیت برای این هنرمند جوان
