محمد ابراهیم جعفری متولد ۱۳۱۹ در شهر بروجرد استان لرستان است. پدرش تاجر و باغدار بود. محمدابراهیم پر شور و از کودکی به طبیعت بسیار علاقه مند است. دبستان را در مدرسه فردوسی گذراند و در دبیرستان ادبیات خواند. در آن شهر تحت تاثیر نقاش قهوه‌خانه‌ای به نام فانی رو به نقاشی آورد و اولین آثار خویش را کشید و بعدها معلم هنر دبیرستانش به نام دعوتی مشوق و راهنمای او بود تا جدی تر نقاشی را پی بگیرد. از نوجوانی به شعر گفتن روی آورد و با الهام از طبیعت پیرامونش شعر می گفت. سال پنجم دبیرستان به مدرسه دارالفنون تهران رفت و آنجا با مفاهیم روز ادبیات و نقاشی آشنا شد. عاشق شد و شعرهای عاشقانه سرود. سال ۱۳۳۸ وارد دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران شد تا نقاشی بخواند. در آنجا در گارگاه علی محمد حیدریان که از موسسین دانشکده هنرهای زیبا و شاگرد کمال الملک بود و محمود جوادی پور حاضر شد. بعدها در کارگاه جوادی پور با محسن وزیری مقدم آشنا شد که باعث رشد او شد و به اتفاق اصغر محمدی و غلامحسین نامی با هم به سفرهای کوتاه و بلند رفتند. در میان داشنجویان هنر آن زمان، جعفری، محمدی و نامی به سه تفنگ‌دار معروف بودند. این سفرها چهل سال ادامه داشت. شهرها و روستاهای ایران را دیدند و از تابستان ۱۳۴۹ به سفرهای اروپا رفتند
