موزه موسیقی میزبان نمایشگاه نقاشی از آثار پژمان تدین است، نقاشی که کمتر در ایران فعالیت کرده است اما آوازه فعالیت هایش هراز گاهی به گوش ما نیز میرسد. او همیشه آثار آلترناتیو ارائه نداده است، اما هر از گاهی شیطنت هایی کرده است که برای همه جالب بوده اند، اینبار هم دو نسل از هنر اختراع بشر را کنار یکدیگر قرار دهد. نقاشی های روی دیوار گالری مهرآوای موزه موسیقی را میتوانید برعکس هر گالری دیگری لمس کنید و با آنها بازی کنید، این آثار طوری طراحی شده اند که علاوه بر ذهن تصویری شما، گوش هایتان را هم تحریک کنند. پژمان تدین ساکن ایتالیاست و برای همین کمتر در ایران دیده میشود. آثار او بر اساس اثر کشیده شده روی بوم صدا میدهند مثلا اثری انتزاعی است و فضای موسیقی هم در آن انتزاعی‌تر میشود به صورتی که سیم که روی اثر می‌افتد حس این آثار را منتقل می‌کند یا هرکسی بر اساس ذهن خودش کار می‌کند و مثلا در اثری که پیچیدگی ندارد در نتیجه موسیقی که روی آن هست موسیقی آرامش بخش‌تری است. یا مثلا درباره اثری با مفهوم آن گفته است تصاویر چاپ شده در یک رابطه با کل اثر قرار دارند. اگر موسیقی قدیمی‌تر باشد و سازها برای دوره قاجار نباشند و قدیمی‌تر یا بومی باشند هم رنگ‌ها و هم چاپ و سیم‌کشی‌ها تغییر می‌کند.
نقاشی های سمبلیک
این‌ها سمبل‌هایی از تاریخ موسیقی ایران هستند که در این آثار می‌بینیم. تدین در جریان این نمایشگاه یک ورکشاپ برگزار کرده است و در این باره گفته است “در ابتدای کارگاه جلسه بحثی میان من و هنرجویان اتفاق می‌افتد و در آن جا بر سر موضوعاتی به توافق می‌رسیم. این‌ها آثاری هستند که در اصل درباره، رابطه موسیقی و نقاشی حرف می‌زنند. این‌ها را اگر در نگاه اول ببینید نقاشی هستند ولی ما همانطور که می‌بینید؛ خرک‌هایی را روی این تابلوها نصب می‌کنیم و سیم کار می‌گذاریم. سیم‌هایی که روی این آثار می‌افتد یک رابطه‌ای با مضمون نقاشی دارند؛ مثلا در مورد اتفاق‌هایی است که برای نوازنده‌ها افتاده است. در صورت کلی ما با این آثار درباره نوازندگی و موسیقی صحبت می‌کنیم. هر تابلویی که خلق شده قابل کوک شدن است. مثلا ما آمده‌ایم سیم‌های سنتور را بر روی این تابلوها قرار دادیم و اگر این تابلو را کوک کنیم بیننده زمانی که دستی روی این تابلوها می‌کشد یک صدایی تولید میشود که رابطه‌ای با مفهوم تابلوی نقاشی دارد. این کاری است که در هیچ جایی دنیا صورت نگرفته است و هیچ‌کس نقاشی صدادار خلق نکرده است. این موضوع در مجسمه‌سازی بوده ولی به صورت دو بعدی و روی دیوار نبوده است. در این نمایشگاهی که برپاست از بیننده درخواست میشود که به تابلوها دست بزند تا آنها را از این کار منع کنند.
