مارتین راث “martin roth” با کاشت پوشش گیاهی سبز بر سطح فرش رنگارنگ ایرانی، یک فضای سبز داخلی درون ساختمان مرکز فرهنگی کره در بریتانیا ایجاد کرده است. او با استفاده از این روش غیر متعارف در ساخت یک فضای گیاهی داخلی گسترده به این مساله می پردازد که ما روایت ها از اشیائ سنتی و فرهنگی را چگونه تفسیر وبا آنها ارتباط برقرار می کنیم. این چیدمان بخشی از یک نمایشگاه انفرادی با عنوان ” riptide ” را شکل می دهد که متعلق به هنرمند کو جئونگ ای ” koo jeong A ” می باشد و حاصل تعاملی مشترک با هنرمندانی منتخب برای نمایشگاه جئونگ در کنار کارهای خود او است.
این چیدمان که تا نوزده نوامبر ۲۰۱۶ به عنوان بخشی از نمایشگاه کو جئونگ ای برقرار می باشد، دریایی ار فرش های ایرانی است که با کشت گیاه به زندگی بازگردانده شده اند. با نمایش زندگی بوتانیکال در تار و پود فرش ها، راث یک باغ واقعی درون فضای گالری خلق کرده است که دوام و طول عمر محدود آن با کیفیت تجربی و ذاتی آن همسان و هماهنگ است. بوی چمن مرطوب و رشد و نمو آن را که به سختی می توان از طریق مستندات عکاسی درک کرد، یاد آور مفهوم پوچی است که معمولا در کارهای راث دیده می شود، جایی که هرگونه فعالیتی در آن بیهوده تلقی می شود. در این مورد، چمن ها خواهند مرد و قالی ها پوسیده خواهند شد.
مارتین راث هنرمندی است که با موجودات زنده ای کار می کند که بر اساس الگوهای رفتاری غریب الوقوع خود، درون شرایطی همچون یک حرکت یا یک محیط ایجاد شده توسط او پاسخ می دهد یا توسعه می یابند. معمولا کارهای او آزمایشی بر این مساله است که چگونه معرفی یک عنصر ارگانیک و طبیعی می تواند تعریفی جدید از یک سطح، یک شی یا روابط او با محیط اطرافش را ارائه دهد. این آزمایش ممکن است از طریق یک تصویر (اشیا یا چیدمان ها) یا حرکت ها و حالت های زودگذر اتفاق بیوفتد؛ مانند زندگی کردن با گوسفندان یا رها کردن یک ماهی قرمز در باغ چینی موزه ی متروپلیتن. کارهای او در ابعاد وسیع و مخصوص یک موقعیت و مکان خاص می باشند؛ در حقیقت پروژه های او نیازمند طبیعت و موجودات زنده آن است که به طرز عجیبی صمیمی و خودمانی می باشند و بازدیدکننده را به ارتباط مستقیم یا تامل در برقراری ارتباط با پروژه _در مقیاس انسانی_ دعوت می کنند.
