پابلو ولبوئنا هنرمند و معمار اسپانیایی ساکن فرانسه، در آخرین پروژه اش به باز زنده سازی ایستگاه قطار Gare d’Austerlitz پرداخته است. او با حفظ ساختار ستون های مجسمه وار، چیدمانی خیره کننده با عنوان Kinematope ایجاد کرده.
در این ایستگاه با سکویی به طول 500 متر، از مصالحی نامشهود، نور و صدا استفاده شده است. همچنین استفاده از عناصر و المان هایی همچون آپارات سینما محیط وسیع تونل شکل را به فضایی جنبشی تبدیل می کند که بر اساس گفته های ولبوئنا این فضا مکان مناسبی است برای ” تجربه مستقیم سینمایی که واسطه ای همچون دوربین را حذف می کند.”
وی اضافه می کند
ناظر به یک فضا-زمان مجازی برده می شود که هم‌زمان رابطه ی واقعی و فیزیکی او را با محیط حفظ می کند
در اینجا چراغ های چشمک زن سریع و سریع تر می درخشند تا زمانی که همه چیز در تاریکی مطلق فرو می رود و اثر زود گذر ویژه ای می ماند که چشم انسان را فریب می دهد.
دو خصوصیت ویژه Kinematope را شاخص می کند؛ اول فرموله شدن به عنوان پاسخی به کیفیت ادراک و ساختار درونی فضا که آن را فعال می کند، دوم طبیعت جنبشی آن، که به طور مستقیم با عملکرد خود ایستگاه مرتبط است ؛ عبور و مرور ، حمل و نقل و حرکت.
