سیاست های اروپا در جذب هنرمند و آثار هنری
برای بسیاری از ما تصور بازار هنر در اروپا یک تصور مرده است، چراکه اغلب کشورهای عربی و حتی چینی هایی که با ثروت ناگهانی سعی دارند جایگاهی برای شخصیت خود در جهان باز کنند، به دنبال خرید و فروش آثار هنری هستند. اما واقعیت این است که اتفاقا اروپا سیاست های جالبی را در پیش گرفته است و برای ما هم خیلی تعجب برانگیز بود که این اخبار را در شبکه های مختلف آنها دیدیم، در نگاه اول همه چیز به نظر شبیه رفتارهای آنتلیکت اروپایی میرسد، اما در عمق ماجرا به نظر میرسد این یک سرمایه گذاری بزرگ برای جذب آثار هنرمندان و در مرحله ای بهتر یک هنرمند معاصر از کشور های دیگر است. آنقدر پیش بینی سوددهی این بازار با مشاوره های اروپایی بالا بوده است که تصمیم دارند برای سالهای آتی هنرمندانی را هم در کشور های خود جذب کنند. توجه کنید که اگر یک اثر هنری داشته باشید چقدر با داشتن یک هنرمند برجسته متفاوت است.
برای شروع بد نیست این نوشته را بخوانید
اروپایی ها به دنبال هنر خاورمیانه
اگر نوشته بالا را خوانده باشید و کمی در مورد مطالب آن در سایت های خارجی جستجو کنید متوجه می شوید که کلا اروپا به دنبال سرمایه گذاری بر روی هنرمندانی و آثاری است که از کشور هایی در آسیا و خاورمیانه و شاخ آفریقا هستند. بگذارید کمی به شایعات بازار هنری خودمان بپردازم، بارها شده که شنیده ایم برخی از هنرمندان برای بالا بردن قیمت یک اثر به حمایت از یک اثر یا هنرمند جوان فعالیت خاصی می کنند. این وام داری در جامعه هنری شاید پیش از این تحقیق برای خود ما هم تنها در ایران معنی داشت، اما گویا در اروپا هم همین شکل است. اصلا به نحوی که تنها کافیست به شما به عنوان یک هنرمند جوان و مستعد دسترسی پیدا کنند، این موضوع آنها را جذب خواهد کرد، حال در این میان ایران به دلیل مشکلاتی که همه از آن مطلع هستیم دسترسی ضعیف تری دارد، در عین حال پتانسیل بالای هنری و همین طور برند مورد توقع یک اروپایی را دارد. این یعنی هنرمند ایرانی برای آینده ای که اروپا متصور است یک گزینه مناسب است، البته اشتباه نشود در این مقاله منظور از اروپا کشور هایی هستند که در زمینه هنرهای تجسمی تخصصی دارند، یا پیشینه مناسبی داشته اند که این سالها خیلی هم فعال نبوده است. واقعا ساده است کافیست نگاهی به سایت های خبری در حوزه هنرهای تجسمی خارجی بیندازید، یا در آسیا و خاورمیانه رویدادی انجام شده است، یا در آمریکا، پس چه خبر از اسکهلم؟ از وین؟ از رم؟ این تعداد گالری در پاریس آیا نباید رویداد های مختلف و جهانی بزرگی را برگزار کنند؟
سیاست های هنری اروپا آرتیست فعال با طرز فکر چالشی می خواهد
این تیتر ساده است، چند روزی است که در حال بررسی سیاست هایی هستیم که در امور مهاجرتی وضع شده است، اگر شما پزشک هم باشید باید حتما مراحل مختلف برای کسب ویزا را طی کنید، بگذریم که سن و سال و شرایط دیگری هستند که موجب سخت شدن کار شما می شوند، اما لحظه ای با خود فکر کنید که چند آرتیست را میشناسید که به واسطه یک گالری یا شرکت در یک جشنواره و رویداد هنری به اروپا سفر کرده اند؟ چقدر شده است که ببینید دعوت نامه و ویزا همزمان برای یک آرتیست صادر شده است، حتما در اطرافیان خود این موارد را دیده اید. واقعا این موضوع قابل تامل است. آیا ما همان ایرانی هایی نیستیم که از هزاران تیرک آهنی پس از دوره های مختلف توقف برای گرفتن ویزا و اقامت تازه به یک دریچه میرسیم که نوبت مصاحبه در آن ذکر شده است!؟ پس چرا در مورد آرت این موضوع متفاوت است.
چه آثاری در اروپا فروش بیشتری دارند
بعد از دیدن این موارد دست به کار شدیم تا بدانیم دقیقا چه آثاری را دنبال می کنند، جواب بسیار ساده است، نقاشی و عکاسی، اصولا هنرهای تجسمی در شاخه های مشخصی خلاصه شده است، نیازی نیست خودمان را سردرگم کنیم، تصویر سازی، نقاشی دیجیتال، عکاسی با موبایل، عکاسی از منابع و مراکز طبیعی یا ساخت بشر، اینها مواردی هستند که در همین دو شاخه خلاصه می شوند. فرق نمی کند که به دنبال چه تکنیکی هستید، همه این موارد جذاب است، چرا؟ چون در اروپا خیلی رک و ساده بگوییم “همه چیز گل و بلبل است”، هیچ نگرانی نیست، هیچ چالیش نیست، طرز فکر های آلترناتیو بسیار کم هستند و مردم بیشتر از توجه به مسائل و مشکلات اجتماعی بزرگ جهان حتی در حد جنگ و درگیری به دنبال خوشگذرانی خود هستند. یک آرتیست که در سختی های ایران بزرگ شده است، طعم محدودیت را چشیده و به شدت تحت تاثیر مسائل ریز و درشت عجیبی از ساختار بشر و زندگی اش بوده است، یک اثر هنری ویژه خلق می کند. کانسپت مشخصی را طی می کند و از همه بهتر قدر زندگی در شرایط ایده آل را می داند، پس با گذراندن یک ورکشاپ ساده عکاسی در اروپا عزم می کند تا یک مجموعه فاخر از عکاسی را ارائه دهد.
چگونه آرتیست پیدا می کنند؟
دسترسی به کشور هایی با چنین چالش هایی مانند ایران و مصر و سایرین بسیار سخت است، کشور هایی که اگر اخبار حوزه تجسمی را دنبال کنید بیشترین فروش ها در بین آثار هنری در حراجی های گذشته را که البته همین دوستان اروپایی در آنها مشاوره می دهند داشته اند. اگر فرض کنیم یک سطح A برای هنر وجود دارد که در حراجی ها دنبال می شود و یک سطح B که برند نیستند و در حراجی های بزرگ و بین المللی حضور ندارند، سطح دوم را چطور می توان یافت؟ جشنواره ها و رویداد های هنری، اکسپوهایی که آثار این کشورها را در اروپا به نمایش می گذارند، پاسخ ساده است، چون دسترسی مستقیم ندارند پس به دنبال نقاطی می گردند که به صورت محلی فعالیت می کنند اما خروجی آنها در کشورهایشان به نمایش گذاشته می شود.
