بررسی یک پروژه معماری در ژاپن
مروهیرو (Maruhiro) بزرگترین تولید کننده ی سرامیک های هاسامی (Hasami) بوده که یکی از بزرگترین تولید کننده‌های سفال و سرامیک در منطقه ی ناکازاکی (Nagasaki) یه شمار می‌رود. این منطقه ی دارای سابقه ای طولانی در تولید ظروف سرامیکی و عمده فروشی از اوایل قرن ۱۷ است.
برای بازسازی فروشگاه موجود، معمار ژاپنی یوسکه سِکی (Yusuke Seki) با طراحی خلاقانه‌ی خود، دانش معماری را با صنعتگری این منطقه منطقه ترکیب کرده و با این طرح، مکانی خاص و تجربه ای متفاوت را پدید آورده است. هدف سِکی از این ایده قرار دادن طراح در موقعیت مترجم و طرح او که ترجمه و تفسیری دیگر از امکانات موجود بوده است. همچنین با این روش پشتیبانی و حمایت از میراث هاسامی را دنبال و با طراحی و ترجمه ی پتانسیل ها و امکانات کاملا محلی محیط، وحدتی میان مردم منطقه نیز برقرار کند. با داشتن یک ایده‌ی طراحی مینیمال و دخالتی ناچیز و اصلاحی در سطح زمین فروشگاه، نه تنها از فضای موجود پیشین استفاده کرد، بلکه با دیدی تازه و تجربه ای متفاوت برای استفاده کنندگان از فضا، حسی جدید از حرکت را ایجاد کرد.
ایجاد یک سکوی مرکزی ساخته شده از ۲۵۰۰۰ قطعه ظرف با همکاری تعداد زیادی از کارخانه های سفال منطقه ی هاسامی، باعث ایجاد تجربه و مفهومی دیگر در بخش مرکزی فروشگاه شده است. هریک از این قطعات با نام “Shinikiji” ، قطعات دور ریخته‌ی کارخانه ها می باشند که به عنوان بخشی از فرآیند طراحی دوباره، سکی آنها را با عنوان آجر باز زنده کرده و به یک مصالح معمارانه نوین برای این موقعیت ویژه تبدیل کرده است. قطعات جمع آوری شده در این مغازه، تنها یک سکو و نماینده ی “Monohara” نیست، بلکه نام یک منطقه در ناکازاکی است که در آن به مدت تقریبا ۴۰۰ سال، قطعات شکسته و ناقص را در یک فرایند درون کوره می ریزند و از بین می برند. سکی این طرح را حس احترامی به تاریخ و رشد این میراث، و ترکیب این اجزای شکننده را الهام بخش می داند.
