«ایثار» عنوان گلیچ ویدئوآرت فرانکو پالیوف در اولین هفته نمایشگاه گروهی ویدئوآرت پلتفرم ۱۰۱ در فضای منهای یک گالری باوان است؛ که در آن یک ساختار ساختمان مانند را به همراه حفره ای در مرکز آن نشان می دهد. موجودی درون حفره در حال پر شدن از مایعی سیاه رنگ، در حال غرق شدن است. در اطراف این ساختمان سه موجود دیگر هم وجود دارند که در مقایسه با موجود اصلی درون حفره چهره و هویتی از خود ندارند. این سه موجود شکلی غیر طبیعی داشته و با ارتعاشاتی فراوان حرکت می کنند.
فرانکو پالیوف متولد ۱۹۸۸ در آرژانتین و از سال ۲۰۱۴ در برزیل زندگی می کند. او دارای مدرک مهندسی هسته ای است. بخشی از مطالعات او به اشیاء رباتیک تعاملی، چیدمان های هوشمند و بخشی دیگر به ویدئو های سه بعدی شاعرانه او که بر أساس تحول زیستی انسان و ماشین و اعتقادات مذهبی انسان ها خلق کرده متمرکز شده است. در حال حاضر او در زمینه مطالعات انسان شناختی و تاریخی جنسیت در آمریکای لاتین به تحقیق می پردازد.
موضوع این ویدئو خط تحقیقاتی پالیوف را که در حال حاضر بر روی کارهای مختلف هنری توسط او دنبال می شود نشان می دهد. هدف او تجزیه و تحلیل روش های مختلف و علل اجتماعی از بین رفتن خود درونی انسان هاست.
پالیوف از نرم افزار تری دی بلندر برای طراحی حجم، انیمیشن و رندر استفاده می کند. منبع الهام او تلاش برای درک این مسئله است که چرا فرهنگ ها و جوامع مختلف مکانیسم خود تخریبی متفاوتی دارند. او هم اکنون در برزیل زندگی می کند و این ساز و کارها با جوامع دیگری که در آنها زندگی کرده مانند آرژانتین و اسپانیا متفاوت می نماید. او متوجه شده است که این مکانیسم به شدت با نحوه درمان گناه و در نتیجه نحوه درک و زندگی با اعتقادات مذهبی ارتباط دارد. او این ارتباطات را با واژه فداکاری نام گذاری می کند.
هدف نهایی پالیوف به عنوان یک هنرمند برمبنای دو ستون بنا شده است. یکی لذت شخصی او از زندگی با هنر و دیگری سعی در نشان دادن بخشی از احساسات و افکار جوامع بر مبنای پیچیدگی های اجتماعی با تحقیقات و علنی کردن برای جهانیان است. او هم اکون به الگوریتم ها و انتقاد از آنها و مبحث دستکاری اینترنتی به روشی هنری علاقه مند شده و فعالیت می کند.
گلیچ ویدئوآرت فرانکو پالیوف در نمایشگاه گروهی گلیچ؛زبان پیکسل تا پنج شنبه ۱۱ دی ماه ۱۳۹۹ در فضای منهای یک گالری باوان تهران به نمایش خود ادامه می دهد.
