هفتاد و چهارمین دوره جشنواره جهانی فیلم ونیز به عنوان قدیمی‌ترین جشنواره جهان، شنبه شب نهم سپتامبر، با اهدای جوایز به کار خود پایان داد؛ شیر طلایی برای فیلم دیدنی طراز اول گیلرمو دل تورو با نام “شکل آب” و درخشش سینمای ایران با سه جایزه در بخش افق‌ها.
امسال سینمای ایران در بخش مسابقه اصلی نماینده‌ای نداشت اما در بخش مسابقه‌ای افق‌ها- که برابر بخش “نوعی نگاه” در جشنواره کن به شمار می‌رود و در واقع به فیلم‌های مستقل‌تر اختصاص دارد- سه سینماگر ایرانی ساکن داخل و خارج از کشور حضور داشتند: وحید جلیلوند با فیلم “بدون تاریخ، بدون امضاء”، علی عسگری با “ناپدید شدن” و علیرضا خاتمی با فیلم “فراموشی می‌سراید” که در شیلی ساخته شده است.
رخشان بنی اعتماد هم یکی از داوران این بخش بود که در نهایت، فیلم بدون تاریخ، بدون امضاء با دو جایزه به موفق ترین فیلم ایرانی امسال در ونیز بدل شد: جایزه بهترین کارگردانی برای جلیلوند و همین طور جایزه بهترین بازیگر مرد برای نوید محمد زاده.
بدون تاریخ، بدون امضاء که در واقع دومین فیلم بلند جلیلوند – و دومین حضور او در بخش افق‌های جشنواره ونیز- است، داستان درگیر کننده‌ای را درباره طبقات اجتماعی در ایران روایت می‌کند و به طرز جذابی، دو طبقه مختلف را در یک نقطه به اشتراک می‌رساند.
