متهیو بورل ،هنرمند آلمانى علاقه اى خاصى به استفاده از کولاژ براى خلق شخصیت ها و مناظر ى دارد که تا به حال دیده نشده اند. در مجموعه اى به نام دورویى او با شکستن تصاویر و تکرار قسمتهایى از عکس ها پرتره هاى به وجود آورده است که گویى تصویر یک فرد چندین بار و با گونا گونى خاصى تکرار شده اند.
در حالى که عکسها واقع گرایانه هستند ولى با این تکنیک ویژه , حال و هواى سورئالیسم به خود گرفته اند.
عکسها بصورت پازل در کنار هم قرار گرفته اند، قسمت هایى از چشم ها و دماغ از هم جدا ولى مرتبط در کنار یکدیگر قرار گرفته اند. او در نوشته هایش بیان کرده است که به “قدرت عکسها و ترکیب آنها” علاقه خاصى دارد. او در این مجموعه به خوبى نشان داده است که با تکرار یک قسمت از عکس چگونه مى توان کیفیت و ویژگى هاى خاصى در عکسها خلق کرد. او مى گوید تصاویر کتاب ها، مجلات و هر متریال دیگرى که به نظرش بتواند در ترکیب عکسها استفاده کند آثارى خلق مى شوند _که جزییات در عین تضاد_ تصویرى کلى به وجود مى آورند که واقع گرایانه نیستند و گویى زمان و مکان در آنها معنى و مفهومى ندارند از این رو کولاژ ها ى او را متعلق به ناکجا آباد نامیدم.
در حقیقت او با استفاده از تکتیک قدیمى برش عکسها و بعد با اختیار داشتن علم روز منتاژ دیجیتالى و حتى منتاژ صدا ،آثارى به وجود مى آورد که در بین هر دو گروه کولاژ سنتى و امروزى مى گنجد. بورل آثارش را “data-ism” مى نامد. او در باره این نام گذارى مى گوید که هدف هنر تنها حواس پرت کردن مخاطبان نیست ،بلکه هدف این است که مخاطبین به ایده اى جدید تفکر کنند و به اشتراک نقطه نظر هاى مختلف بپردازند و اینکه مخاطبان به این سو کشیده شوند مى تواند از هر طریقى باشد چه تناقض و چه به تمسخر کشیدن حوادث امروز و دیروز. او مى افزاید ما در عصر اطلاعات زندگى مى کنیم ،اینترنت ،موبایل،تلویزیون استفاده از همه امکانات براى من راه حلى براى حضم و خلاصه کردن همه اتفاقات روز مره است.
