بندبازی بین ابرها با سیم محافظ آویخته از آسمان
گفتگو با سیمین کرامتی هنرمند چندرسانه ای به مناسبت نمایشگاهش در گالری اعتماد
فاروق مظلومی
سیمین کرامتی در دهه هفتاد کارشناسی و کارشناسی ارشد نقاشی را در دانشگاه هنر تهران گذرانده است. در هفت سال اخیر بعد از مهاجرت هم با اجرای این نمایشگاه انفرادی و شرکت در چندین نمایشگاه گروهى در ایران کارنامه نمایشگاههای متعددش در ایران را مثل خارج از ایران کامل کرده است. خودش را اهل هنر چندرسانه ای می داند و بیشترین فعالیتش در سالهای اخیر ویدیو اینستالیشن و ویدیو آرت بوده است.کرامتی در کانادا فعال است و آنجا ویدیو آرت هایش به فروش می رسند در نمایشگاههای گروهی نقاشی هم شرکت می کند.گالری اعتماد در نمایشگاه انفرادی با عنوان “پرده‌ی اول، پرده‌ی دوم” دو مجموعه اثر با عنوان‌های: ” سپوکو” – آثار نقاشی- و “لبه‌ی ابر” -ویدیواینستالیشن- از این هنرمند را از چهاردهم تیرماه تا یکم مردادماه به نمایش گذاشته است. سپوکو یا هاراگیری که نوعی خودکشی معروف ژاپنی (سامورایی) است به گفته خود هنرمند به طور سمبلیک به خشونت علیه خود در امتداد یک مبارزه می پردازد. در اثار نقاشی سیمین کرامتی ، علیرغم نظر هنرمند که آثارش را مفهوم گرا می داند ،به دلیل شدت و قدرت فرمها ،مفهوم خشونت علیه خود به حاشیه رفته است که از نظر من اتفاق خوبی است و نوعی آنارشی موجود بین فرم و محتوای آثار ستودنی است آنجا که بالهای پروانه بالهای زنانی شده است که گرچه نبردی سخت را پشت سر گذاشته‌اند اما چهره و فیگوری آرام دارند.این پنهان کردن محتوی ایده جالبی است که به مکاشفه مخاطب جذابیت می بخشد. این هنرمند معتقد است ” در این ویدیو آرت به تروماهای ویرانگر مثل جنگ و مهاجرت در کشورهایی مثل سوریه ، سومالی و …..می پردازد چرا که اعتقاد دارد مردم در شبکه‌های اجتماعی با لایک یک عکس و احتمالا کمی تاسف وظیفه خودشان را تمام شده می دانند “. قطعا تمامی رسانه ها حادثه اجتماعی را به یک گزارش تقلیل می دهند ولی احتمالا در بازنمایی یک اتفاق با ویدیو آرت وفاداری بیشتری به واقعه نسبت به عکس وجود دارد .در گفتگوی آینده با این هنرمند در مورد آثارش بیشتر بحث شده است.
–شما خودتان را هنرمند مفهومی می دانید ؟
من هنرمند چندرسانه ای -multidisiplinary- هستم .نقاشی میکنم چون نقاشی خوانده ام .خودم را محدود به یک ماده نمی کنم.
مثلا برای چیدمانی حجم بزرگی هم ساخته ام که بعد از اتمام نمایش خرابش کرده ام .
—البته شما در حوزه چندرسانه هم میتوانید هنرمند مفهومی یا انتزاعی باشید . از تکرار یک مفهوم در چند مدیا و توسط هنرمندهای مختلف دلزده نمی شوید؟
تاثیر و نمایش یک مفهوم در چند اثر توسط چند هنرمند یکسان نیست . همین چیدمان ویدیو اینستالیشن در فضایی دیگر اجرای متفاوتی خواهد داشت. هنر مفهومی هم مثل هنر انتزاعی نمی تواند خودش را تکرار کند چون جو حاکم، زمان و مکان و بازدیدکننده در چگونگی اثر تاثیر دارد .
—پس هنر مفهومی قائم بالذات تکرارزدا نیست بلکه به واسطه مخاطب از تکرار رها می شود.
شما به هنر آبستره و انتزاعی توجهی داشته اید ؟
جو حاکم در دانشگاه آبسترکت بود و من بالاجبار انتزاعی کار کردم و اولین نمایشگاهم در گالری خانم منصوره حسینی آثار انتزاعی ام بود.آن موقع همه می گفتند هنر همین است و بس.
- —-کمی در مورد نمایشگاه فعلیتان بگویید ؟
مجموعه‌ی سپوکو یک نوعی بازتاب درگیری روزانه ماست من در این کارها شاید اگر مدل مرد هم داشتم از آنها هم استفاده می‌کردم.در زندگی اجتماعی به موانعی برخورد می کنی که نابودت می کنند و گذر از یک حضور به حضور دیگر است. در بسیاری از مجموعه‌هایم به کرات از ابزار برنده مثل تیغ، چاقو استفاده کرده‌ام و حالا به سراغ شمشیرهای سامورایی رفتم.
—هاراگیری یا خودکشی با شمشیر ژاپنی ،خشونت در مقابل خشونتی است که فرد را آزار داده است که با تئوریهای اسلاوی ژیژک فیلسوف معاصر قابل بررسی است .اما در تابلوهای شما در کنار خون و شمشیر بالهای پروانه ها را داشتیم.و زنهای نمایشگاه شما آزرده خاطر نبودند.
این زنها نماینده همه آدمهایی هستند که از ظاهرشان نمی شود به آنچه در درونشان می‌گذرد پی برد. من اصولا در آثارم بال پروانه را به بالهای پرنده ترجیح می‌دهم.
—پس قرار نبود این بالها کسی را به آسمان ببرد.
بال پروانه لزوما بالی برای پروازنیست .البته من نمی خواستم زنهای نقاشی هایم را مظلوم نشان بدهم .
—بله زنهای آثار شما فیگور و ابژه قربانی نیستند و خوشبختانه در آثارتان قضاوت نمی کنید و این موضوع باعث فاصله بیشتر مخاطب از محتوی و ظهور بیشتر فرم می شود .
در نمایشگاه اخیر هم روی مقوا کار داشتید و هم روی بوم .آیا این مواد خودشان راتحمیل کردند یا شما انتخاب کردید.چون شخصیت بوم و مقوا متفاوت است و بوم جدی تر از مقوا درک می شود.
- من مثل یک نویسنده آنچه در ذهن دارم را یادداشت میکنم و بعد معلوم می شود روی چه چیزی و چگونه نشان داده شود.
—–فرم و جنس قاب و شیشه از فعالیت آثارتان کاسته بود ..بدون قاب ارایه تابلو ممکن نیست ؟.
- – به فاصله ای که قابها با دیوار ایجاد می کردند نیاز داشتم .
از شرکتتان در گفتگو و از همراهی کافه گالری انگار در برجهای ASP برای در اختیار قراردادن فضایی دلپذیر و حرفه ای برای رویدادهای هنری سپاسگزارم .
در آثار این هنرمند مخاطب به نتیجه قطعی نمی رسد و درگیر نوعی تعلیق در فضا می شود.به گالری اعتماد بروید و با دیدن آثار سیمین کرامتی بندبازی بین ابرها یا قدم زدن روی لبه ابرها را با سیم محافظی که از آسمان آویخته شده است ، حس کنید و با بالهایی را که برای پرواز نیستند از گالری خارج شوید.
