برخی از مشکلات روزمره‌ی جامعه، مانند جدا سازی در نژاد، طبقه، سن و جنسیت، هنوز توسط سیاستمداران رفع نشده است. آیا هنرمندان می توانند در این زمینه کار بهتری انجام دهند؟
یک نمایشگاه بزرگ هنری جدید در منچستر خود را “راهنمای تغییر اجتماعی” معرفی می کند.
عنوان آن با نام “چه نوع شهری؟”، بازدیدکنندگان را دعوت می‌کند تا تصور کنند چه آینده‌ای می‌خواهند و هنر چگونه می‌تواند به تحقق آن کمک کند.
ممکن است این پروژه جاه طلبانه به نظر برسد، اما این نوع نگاه به هنر، نوعی نیست که فقط روی دیوار گالری خوب به نظر برسد. این نمایشگاه توسط سوزان لیسی، فعال هنری کهنه کار ایالات متحده است، که ۵۰ سال را صرف برگزاری رویدادهایی کرده است که فرهنگ‌سازی را با هنر پرفورمنس ترکیب می‌کند.
او در گالری ویت‌ورث منچستر می‌گوید:
بین یک فعال سیاسی و هنرمند بودن تفاوت وجود دارد. فکر می‌کنم هنرمند بودن لذت خوبی به شما می‌دهد. با گذشت زمان به عنوان یک فعال، ممکن است گاهی شرایط واقعاً سخت شود، زیرا مسائلی که من با آن‌ها سر و کار دارم بسیار ناامیدکننده هستند.
خانم لیسی در زمینه رساندن صدای زنانی که در معرض تجاوز قرار گرفتند، پرفورمنس و اعتراضاتی را برنامه‌ریزی کرده است. نمایشگاه منچستر تصاویر، عکس‌ها و پوسترهای سه پروژه اخیر او را نشان می‌دهد، زمانی که کار او به سمت متحد کردن گروه‌هایی از مردم برای رساندن صدایشان و بهبود روابط تغییر کرد.
خانم لیسی و مدیر گالری منچستر، آقای الیستر هادسون، پروژه‌ای به نام “آینده‌های نامشخص” را راه‌اندازی کرده‌اند که در آن با ۱۰۰ زن بالای ۵۰ سال در مورد مسائل روز که با آن‌ها مواجه هستند، از افزایش سن بازنشستگی و عدم امنیت شغلی گرفته تا مسئولیت‌های مراقبتی و داوطلبی، مصاحبه شد. این مصاحبه ها به نمایشگاهی در گالری هنر منچستر تبدیل شده است. خانم لیسی می‌گوید: “برای من بسیار مهم است که کار به تحقیق ختم شود، این پایگاه داده حفظ شود و به عنوان یک پایگاه داده‌ای بسیار ارزشمند دیده شود.” این مصاحبه‌ها نیز به بیانیه تبدیل خواهند شد.
