در پی انتشار مجموعه‌ای از گزارش‌ها و واکنش‌ها در رسانه‌های داخلی، نادره رضایی، معاون پیشین هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ایران، روز دوشنبه ۱۷ شهریور از سمت خود برکنار شد. این تصمیم وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، عباس صالحی، پس از چندین ماه فشار رسانه‌ای و انتقادهای اصولگرایان و نمایندگان مجلس اتخاذ شد.
خانم رضایی طی ماه‌های اخیر به شدت مورد هجمه رسانه‌های نزدیک به سپاه پاسداران قرار گرفت؛ خبرگزاری تسنیم او را «معاون حاشیه‌ساز وزیر فرهنگ» و خبرگزاری فارس «مدیر نابلد برای دولت» نامیده‌اند. این رسانه‌ها، به ویژه عملکرد او در لغو فستیوال موسیقی محلی جنوب با عنوان «کوچه» و همچنین عدم برگزاری کنسرت همایون شجریان در میدان آزادی را مورد انتقاد قرار دادند. رضایی پیش‌تر در واکنش به لغو فستیوال «کوچه» گفته بود: «علی‌رغم دو ماه تلاش، کوچه بن‌بست شد» و در مورد کنسرت شجریان ابراز تأسف کرده و از مردم عذرخواهی کرده بود.
در این میان، همایون شجریان، خواننده سرشناس ایرانی، اعلام کرده بود که از هشت سال پیش پیگیر برگزاری کنسرت خیابانی بوده و این رویداد، تلاش مستمر او برای دسترسی عمومی مردم به موسیقی خیابانی را نشان می‌داد.
انتقادها به نادره رضایی تنها محدود به رسانه‌ها نبود؛ پیش‌تر ۱۷۰ نماینده مجلس در نامه‌ای به وزیر ارشاد از عملکرد معاونت هنری انتقاد کرده و آن را هزینه‌بر و «حاشیه‌ساز» توصیف کرده بودند. نمایندگان مجلس، علاوه بر تصمیمات بحث‌برانگیز در حوزه‌های تئاتر، موسیقی و هنرهای تجسمی، به بازسازی پرهزینه دفتر کار معاون هنری نیز اشاره کرده و آن را نمونه‌ای از «اقدامات مخرب» دانستند که «عواطف دلسوزان اهل هنر با سلیقه‌های سیاسی متفاوت» را جریحه‌دار کرده است.
روزنامه اصولگرای «وطن امروز» نیز نوشته بود که نادره رضایی در مدت فعالیت خود «همواره باعث ایجاد حواشی شده است؛ حواشی‌ای که عمدتاً بی‌تفاوتی نسبت به ملاحظات شرعی و اخلاقی را نشان می‌دهد و اصرار بر انتصاب افرادی داشته که علیه حجاب اقدام کرده‌اند».
پس از اعلام برکناری، واکنش‌ها در میان فعالان رسانه‌ای و هنری متنوع بود. احمد زیدآبادی در کانال تلگرام خود نوشت که این برکناری، نمونه‌ای از «سنّت امیدکُش» دولت‌های متمایل به اصلاح‌طلبی یا اعتدال‌گرایی است که پس از دسترسی به قدرت، افراد متفاوت را به همکاری فرا می‌خوانند اما سپس یا عذرشان خواسته می‌شود یا خود از سمت کناره‌گیری می‌کنند. او با اشاره به تجربه‌های پیشین وزارت ارشاد در دوران ریاست جمهوری سید محمد خاتمی و دیگر دولت‌ها، بر این نکته تأکید کرد که حضور افرادی مانند نادره رضایی که تلاش می‌کنند در چارچوب آزادتری عمل کنند، دیر یا زود با موانع ساختاری و فشارهای سیاسی روبه‌رو می‌شود.
برکناری نادره رضایی نه تنها یک تغییر سازمانی در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی محسوب می‌شود، بلکه نمادی از برخورد میان تلاش برای گشایش هنری و فشارهای سیاسی و محافظه‌کارانه در عرصه فرهنگ و هنر ایران به شمار می‌آید. این اتفاق بار دیگر نشان داد که ساختارهای سیاسی موجود، مسیر فعالیت آزادانه و جسورانه در حوزه‌های هنری را با محدودیت‌های جدی مواجه می‌کنند و هرگونه نوآوری یا تجربه‌های متفاوت، به سرعت با مقاومت مواجه خواهد شد.
