انیس وردا، یکی از پیشکسوتان سینمای موج نو در فرانسه و از واپسین بازماندگان این مکتب در سن ۹۰ سالگی درگذشت. او که بیش‌تر به موضوعات فمینسیتی و اجتماعی می‌پرداخت، مستند کوتاهی درباره ایران نیز ساخته بود.
آنیس واردا از پدری یونانی و مادری فرانسوی در بروکسل به دنیا آمده بود و در کارنامه خود، سیاهه‌ی بلندی از جوایز معتبر دارد. جایزه سزار برای بهترین فیلم مستند بلند، جایزه بهترین فیلم فستیوال پراگ، جایزه شیر طلایی جشنواره ونیز و جایزه خرس نقره‌ای برلیناله از جمله این جوایز هستند.
واردا در سال ۲۰۱۷ اسکاری افتخاری دریافت کرد و در همان سال با فیلم “چهره‌ها مکان‌ها” نامزد اسکار بهترین مستند سال شد. او نخستین زنی بود که اسکار افتخاری می‌گرفت، همین‌طور نخستین زنی که نخل طلای دستاوردهای یک عمر (۲۰۱۵) را دریافت می‌کرد.
آنیس واردا علاوه بر کارگردانی، فیلم‌نامه نویس، تهیه کننده، بازیگر و عکاس نیز بود. خانواده خانم وردا گفته‌اند که او در میان بستگان و دوستانش در آرامش از دنیا رفت.
آنیس واردا یک فیلم کوتاه شش دقیقه‌ای با همکاری علی رفیعی، کارگردان تئاتر درباره ایران نیز ساخته که روایتی استعاری از عشق مردی ایرانی و زنی فرانسوی در اصفهان و تفسیری هنری و اروتیک از مناره‌ها، گنبدها، شعر و مینیاتور ایرانی است.
برخی از منتقدان هنری، آنیس واردا را “مادر بزرگ سینمای موج نو” می‌نامیدند.
