شاید بیش از هر چیزی تصویر سازی روباه و زاغ در ذهن ما نقش بسته باشد، شعری که از کودکی بخشی فراموش نشدنی را در بین نوشته ها کتب درسی در ذهن به یادگار کاشته است. پرویز کلانتری خالق تصویر ساده و بی آلایشی است که الگوی نقاشی های کودکی ما بود و متاسفانه پس از دو سال درگیری با اثرات سکته مغزی که در سال ۹۳ داشت، این جهان را بدرود گفت.
کلانتری در دانشکده هنرهای زیبای تهران به تحصیل پرداخت و در سال ۱۳۸۸ در رشته هنرهای تجسمی فارق التحصیل شد. در این بین آثار کمی از او باقی مانده است که به عصر ناپختگی وی بازگردند، البته اگر این استعداد ذاتی حتی در دوران دانشجویی خود چنین عصری را سپری کرده باشد. سبک و حال و هوای نقاشی های او همیشه منحصر به فرد بوده است و آنقدر در این کار خبرگی داشته که هیچ گاه پنیری از کف نداده است و میتوان هنوز هم آثار او را نه تنها از بهترین های ایران بلکه از خاص ترین ها دانست.
در بین آثاری که در آن دوران به عنوان مکتب سقاخانه ای شناخته شده اند آثار کلانتری نیز به چشم میخورد، اولین نقاشی هایی از او که به عنوان کارنامه حرفه ای ثبت شده اند، همان کاه گلی های مشهوری هستند که تا آخرین روزهای عمرش هم با آنها دم خور بود. او اما بیش از هر چیزی در ذهن های ما با خلق آثاری شناخته شده است که به دلیل حضورش در انتشارات “پیک” شکل گرفته اند. تصاویری همچون «مرغابیها و لاک پشت»، «روباه و خروس» و البته داستان «روباه و زاغ». همین طور کتب کودکانه بسیاری از وی به جای مانده است که برای مثال میتوان به مواردی همچون “کدو قلقله زن”، “جمجمک برگ خزون”، “گل اومد بهاراومد” و “رنگین کمان” اشاره کرد. البته در این دوران هیچگاه همکاری او با دانشکده هنرهای زیبا قطع نشد و حتی مدتی را در کالج هنری کودکان در کالیفرنیا تدریس میکرده است، اما باز هم به دلیل سبک خاص و بی آلایشش، تصویر گری را در کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان می آموخت و مدیر این واحد فرهنگی نیز بود. البته از او کتوبی نیز بجای مانده است که در بین آنها تا جایی که حافظه یاری کند میتوان از “ولی اوفتاد مشکلها”، “چهار روایت”، “نیچه نه، فقط بگو مشد اسماعیل” یاد کرد.
یکی از مشهور ترین آثار کلانتری به اسم “شهر ایرانی” در مقر سازمان ملل به عنوان نمادی از ایران نصب شده است.
پرویز کلانتری هرچند در زمان محمدرضا شاه به عنوان مخالفان سیاسی و البته به دلیل حمایت از جریان ملی شدن صنعت نفت زمانی کوتاه را در زندان سپری کرد، اما پس از آن جنبش های سیاسی و تنشی از او به یاد نیست و خودش در این باره میگوید:
هم کلاسی هایم گرایش های سیاسی متنوعی داشتند. من هم طرفدار نهضت ملی شدن نفت بودم و به خاطر پخش کردن اعلامیه دستگیر و زندانی شدم و یک ماهی به یک کمپ نظامی حد فاصل خرمشهر و آبادان تبعید شدم و همان جا بود که از سیاست متنفر شدم و فهمیدم که باید فقط نقاشی کنم و زندان باعث شد که با فعالیت سیاسی خداحافظی کنم
نمایشگاه های انفرادی پرویز کلانتری
۱۳۳۰ گالری استتیک
۱۳۴۰ دانشکده هنرهای زیبا تهران
۱۳۴۹ دانشکده هنرهای زیبا تهران
۱۳۵۱ گالری سیحون، تهران
۱۳۵۲ موزه کرمان
۱۳۵۴ گالری سیحون، تهران
۱۳۶۶ گالری کتاب سرا، تهران
۱۳۶۹ گالری کتاب سرا، تهران
۱۳۷۰ گالری کلاسیک اصفهان
۱۳۷۰ گالری هوریان، کالیفرنیا
۱۳۷۱ گالری پاریز، رفسنجان
۱۳۸۹ گالری ساربان، تهران
نمایشگاه های گروهی پرویز کلانتری
۱۳۴۶ نمایشگاه هنر مدرن ایرانی، دانشگاه کلمبیا
۱۳۴۹ نمایشگاه «۲۵ سال هنر معاصر ایرانی»، تهران
۱۳۵۳ نمایشگاه یاد بود بازیهای آسیایی، گالری قندریز تهران
۱۳۵۵ نمایشگاه هنر معاصر ایرانی، تهران
۱۳۵۶ نمایشگاه واش آرت، بخش ایرانی، واشنگتن
۱۳۶۲ موزه آسیای شرقی، کالیفرنیا
۱۳۶۷ گالری واگنر، آلمان
۱۳۷۰ تایجان اکسپو، کره جنوبی
۱۳۷۲ نمایشگاه لیلات کالا، دهلی نو
۱۳۷۲ دومین دوسالانه نقاشی تهران
۱۳۷۴ سومین دوسالانه نقاشی تهران
۱۳۷۵ نمایشگاه گروهی در کالیفرنیا
۱۳۷۶ نمایشگاه MK۲، پاریس / چهارمین دوسالانه نقاشی، تهران
۱۳۷۷ نمایشگاهی در ساختمان سازمان ملل، نیویورک
۱۳۷۸ اولین دوسالانه طراحی تهران
۱۳۷۹ گالری آزتک، مادرید
۱۳۸۰ نمایشگاه هنر معاصر ایرانی، لندن
۱۳۹۳ کاخ موزه نیاوران
۱۳۹۳ جشنواره تجسمی فجر