هنرهای تجسمی سینما تئاتر اخبار هنر موسیقی جشنواره ها رسانه تخصصی

دنیایی که از دریچه عکس دیده می شود

از ایتالیا گرفته تا اسپانیا، آفریقای شمالی تا ایالات متحده آمریکا: عکس هایی از سراسر جهان در موزه ایالتی اولدنبورگ واقع در شمال غربی آلمان نگهداری می شود. قسمتی از این مجموعه عکس های تاریخی موزه از فوریه تا اکتبر ۲۰۱۷ میلادی توسط میریام هایدمان و دکتر دیرک ریچاردت در قالب یک پروژه تحقیقاتی مشاهده و ثبت شده اند.

آنها در مصاحبه ای به تاریخ ژوئن ۲۰۱۷ گفتند که به اکتشافات منحصربه فردی درباره این عکس ها رسیده اند که کار آنها را بسیار هیجان انگیز کرده است. 

چگونه باید عکاسی در قرن نوزدهم میلادی را تصور کنیم؟

هایدمان: عکاسی عمدتا در آن سال ها برای اهداف گردشگری مورد استفاده قرار می گرفت: از زمان اختراع راه آهن ، سفر کردن رونق پیدا کرده بود و مردم می خواستند خاطرات خود را به وسیله عکاسی با خود به خانه برگردانند. در آن زمان این فناوری تازه اختراع شده بود و گرفتن عکس تقریباً شبیه یک اکتشاف بود. عکاسان جعبه های چوبی حجیمی داشتند که در آن صفحات شیشه ای روکش داری را حمل می کردند. آنها به عنوان نگاتیو عمل می کردند و در معرض نور قرار می گرفتند . مطمئناً، اگر عکاس می خواست در آن زمان یک عکس واضح از فاصله دور بگیرد، نمی توانست مانند امروز بزرگنمایی کند و به همین خاطر به لنزهای بلندتری احتیاج داشت. همین امر باعث شده عکس های مورد بررسی ما بسیار دقیق و دربرگیرنده جزئیات باشند.

ریچاردت: گرفتن عکس در قرن نوزدهم به تلاش بسیار زیادی نیاز داشت. به خصوص که تصور کنید عکاسان با تمام آن تجهیزات باید به طور مثال به شمال آفریقا سفر می کردند. لوازم مورد استفاده آنها توسط حیوانات حمل می شدند. قبل از گرفتن عکس، ابتدا باید همه چیز به طور دقیق تنظیم می شد. یک عکس فوری غیر قابل تصور بود. زمان قرار گرفتن در موقعیت ممکن بود بین چند ثانیه تا چند ساعت تفاوت داشته باشد. به همین دلیل به سختی عکسی از حرکت و جا به جایی مردم از آن زمان وجود دارد، بلکه تصاویر بیشتر از ساختمان ها است. به این خاطر که اگر کمی بیشتر از زمان برنامه ریزی شده تصویربرداری طول می کشید، آنها فرار نمی کردند یا نق نمی زدند. اگر درون تصاویر آن زمان یک زن و شوهر توریست جلوی دوربین مقابل یک ساختمان قدم بزنند ، فقط می توانید به صورت محو سایه ای از  آنها را ببینید ، زیرا در حال حرکت هستند. دستاورد عکاسان قرن نوزدهم بسیار چشمگیر است و ما نه تنها پیشرفت زیاد فرایندهای عکاسی ، بلکه مجموعه تصاویر واقع گرایانه ای از آنچه که مکان ها قبلاً بوده را مدیون آنها هستیم.

عکس
میریام هیدمان و دکتر دیرک ریچاردت
بنابراین مجموعه عکس های موزه اولدنبورگ طیف گسترده ای از تصاویر قدیمی سراسر جهان را نشان می دهد؟

هایدمان: دقیقاً همینطور است. عکس ها بیشتر معماری را نشان می دهند: به عنوان مثال ، ما طاق قسطنطنیه در رم یا ایاصوفیه در استانبول را در عکس ها تشخیص دادیم. تصاویری از منظره و حتی گاهی اوقات افراد در خیابان را نیز می توان در این مجموعه یافت. عکس هایی که در حال بررسی آنها هستیم در واقع بخشی از یک مجموعه غنی هستند. بسیاری اسناد تصویری تاریخی دیگر نیز در مجموعه موزه ایالتی اولدنبورگ وجود دارد، اما ما فقط به عکس های تاریخی مربوط به قرن نوزدهم توجه کردیم. حدود ۱۲۰۰ عکس وجود دارد و آنها از سراسر جهان می آیند: اغلب از ایتالیا، فرانسه، اسپانیا، ترکیه ، آفریقای شمالی یا ایالات متحده آمریکا. ما همچنین به تازگی تعداد زیادی عکس را از مکزیک و انگلیس کشف کرده ایم.

عکس
نمای داخلی ایاصوفیه استانبول / Sébah & Joaillier – 1890
این مجموعه دقیقاً چه تصاویری را دربرگرفته است؟

ریچاردت: این مجموعه بیشتر حاوی عکس های ظاهر شده است. البته صفحات شیشه ای روکش دار(آمبروتایپ) نیز موجود است. هنوز می توان تعداد زیادی چاپ با آن ها انجام داد. نگاتیو برخی از تصاویر وجود ندارد. بنابراین دارای اهمیت است که چاپ های موجود دقیق مورد بررسی و نگهداری قرار گیرند. این امر چالش های جدیدی را برای تحقیق و پژوهش ایجاد می کند: امروزه تجربه زیادی در حفظ و بازیابی نگاتیوها وجود دارد، اما راه های حفظ و بازیابی عکس های چاپ شده هنوز کاملاً کشف نشده است. چاپ ها مستعد تجزیه شیمیایی یا موارد مشابه تخریب هستند. بنابراین ما به روشهای معمول حفاظت وابسته هستیم: بسته بندی دقیق و اطمینان از شرایط فعلی آنها.

چگونه عکس ها وارد مجموعه موزه شده اند؟

هایدمان: این یکی از سوالاتی است که ما در حال بررسی آن هستیم. پیش از این می توانیم با اطمینان بگوییم که قسمت بسیار بزرگی از عکس ها در سال ۱۹۴۰ از مجموعه دارایی های هاینریش هولتزینگر مورخ هنر اولدنبورگ به مجموعه موزه ایالتی انتقال یافته است. ما فقط می توانیم تعداد چاپ های این مجموعه را حدود ۱۰۰۰ عکس تخمین بزنیم. تاکنون توانسته ایم بیش از ۷۰۰ مورد را دقیقاً بررسی کنیم، اما هنوز در حال تحقیق در مورد بقیه تصاویر هستیم.

چگونه عکس ها را تجزیه و تحلیل می کنید؟

ریچارد: ابتدا با تجزیه و تحلیل تصویر شروع می کنیم: عکاس چه کسی می تواند باشد؟ کدام استودیو؟ روش ما برای این کار، متحرک کردن تصویر و مشاهده آن در شرایط نوری مختلف است. در نتیجه ، ما اغلب حروف مخفی ، تمبر یا اعدادی را پیدا می کنیم که نشانگر خالق تصویر هستند. بیشتر اوقات ، عکاس مخفف اسم خود را جایی در عکس چاپ شده کار گذاشته است. ما اغلب مجبوریم با ذره بین کار کنیم و خیلی دقیق نگاه کنیم.

عکس
حاشیه نویسی روی عکس ها جزئیات مربوط به خلق آنها را نشان می دهد. در اینجا: “کلیسای جامع سنت استفان در وین”

هایدمان: وقتی ما توانستیم عکس را به یک استودیو یا یک عکاس ربط دهیم، اولین قدم مهم برداشته شده است، اما هنوز باید پاسخ سوالات بیشتری را روشن کنیم: از چه فناوری برای گرفتن عکس استفاده شده است؟ چه زمانی؟ و چه چیزی روی آن دیده می شود؟ برای ما ، تحلیل های مقایسه ای به صورت ویژه معنی دار هستند. بنابراین ما به دنبال عکس های دیگری از استودیوها یا عکاسان مشکوک، هم در این مجموعه ، هم در اینترنت و هم در کاتالوگ ها هستیم. همچنین می توانیم اطلاعات بسیاری از ابعاد تصویر را استنتاج کنیم. ما قالب های تصویری بسیار متفاوتی داریم ، از طرح های کارت پستالی گرفته تا چاپ هایی در حدود ۲۰ در ۳۰ سانتی متر. سپس این سوال در مورد چهارچوبی که روی آن تصویر قرار داده شده است مطرح می شود: آیا آن را روی مقوا چسبانده اند؟ در تجزیه و تحلیل فنی ، ما سعی می کنیم بفهمیم از کدام پوشش در صفحات شیشه ای استفاده شده است ، زیرا هر عکاس دستور العمل خاص خود را دارد.

ریچاردت: گاهی اوقات شما فقط باید با یک عکس درگیر شوید و خیلی دقیق به آن نگاه کنید: به عنوان مثال ، ما یک عکس از پونته وچینو از فلورانس داریم. بر روی پل پوستر تبلیغاتی از یک سیرک چسبانده شده که از روی آن می توان فهمید که تصویر باید در سال ۱۸۸۷ گرفته شده باشد. در این پروسه شما باید صبور باشید. به عنوان مثال، طی یک تحلیل مقایسه ای از عکس طاق کنستانتین در رم ، ما عکسی را در اینترنت پیدا کردیم که در نگاه اول کاملاً یکسان به نظر می رسید. با بازبینی دقیق تر، متوجه شدیم که یک فانوس کوچک جلوی قوس موجود در تصویر اینترنتی وجود دارد که در تصویری که ما در اختیار داریم نشانی از آن وجود ندارد. بنابراین ما باید پژوهش را از ابتدا شروع می کردیم. ما چیزی مشابه با یک عکس از سوار شدن به گوندولا( قایق های مخصوص ونیزی) داشتیم: چشم انداز همان بود ، در پس زمینه می توانید کاخ دوج ونیز را ببینید. تنها تفاوت این بود که گوندولییر(قایقران قایق های ونیزی) در عکس ما یک ژاکت تیره و در عکس دیگر یک پیراهن روشن پوشیده است.

عکس
تجزیه و تحلیل تطبیقی ​​نشان داد: عکسها تقریباً یکسان هستند به جز رنگ پیراهن قایقران.
آیا عکسهایی وجود دارد که در آنها با تحقیقات خود به داستانهای ویژه ای برخورد کرده باشید؟

هایدمان: یکی از تصاویر با داستان خاص ، تصویر کشتی بخار مسافربری لابورگوگنه است. این کشتی به اصطلاح “تایتانیک قرن نوزدهم” بود، که از فرانسه به طرف نیویورک حرکت کرد و در سال ۱۸۹۸ با کشتی دیگری برخورد و پس از آن غرق شد. ۵۶۵ نفر در این حادثه کشته شدند. عکسی که کشف کردیم احتمالاً آخرین عکس آن کشتی بخار است. این عکس لابورگوگنه  را قبل از آخرین سفر خود هنگام ترک بندر در لوآور فرانسه نشان می دهد. پرچم آمریکا روی کشتی نشان می دهد بندر مقصد آن در آمریکا است. اکنون می دانیم که در یک فاجعه بزرگ به پایان عمر خود رسید.

عکس
کشتی بخار مسافربری “La Bourgogne” ، لوآور فرانسه ، ۱۸۸۰/۱۸۹۰ ، آتلیه: N.D.

ریچاردت: تصاویر سانتا ماریا دل فیوره ، کلیسای جامع فلورانس ، که توسط عکاسان و استودیوهای مختلف گرفته شده است نیز هیجان انگیز است. ما تصاویری را یافتیم که مراحل مختلف بازسازی کلیسای جامع بر روی آنها ثبت شده است: یک بار قبل از بازسازی ، یک بار داربست در جلوی ساختمان و یک بار بعد از آن ، وقتی داربست دوباره برچیده شد. برای یک معمار ، این البته یک گنجینه بزرگ است: ما می توانیم نحوه تغییر ساختمان ها و شکل ظاهری آنها در مقایسه با گذشته را ردیابی کنیم.

هیدمان: همچنین برای ما بسیار هیجان انگیز است که امروزه عکس به طور فزاینده ای به عنوان یک اثر هنری و شکل هنری خاص خود کشف و درک می شود. عکاسی قبلاً به صورت عملی تر دیده می شد و برای اسناد یا اهداف تجاری ، به عنوان مثال در جهانگردی مورد استفاده قرار می گرفت. امروز می توانید مشاهده کنید که عکس از منظری کاملاً متفاوت خریداری و ارائه و مشاهده می شود.

پروژه مطالعاتی چطور پیش میرود؟

ریچاردت: ما یک پروژه تحقیقاتی جدید برای مجموعه عکس های تاریخی ایجاد کرده ایم: مرتب سازی بر اساس عکاس یا استودیو. در همان زمان ، عکس ها را با توجه به ویژگی هایی که می توانند به سوالاتی پاسخ دهند مرتب کرده بودیم از جمله: آیا تصویری از طاق کنستانتین وجود دارد؟ آیا تصویری از جورجیو سامر وجود دارد؟ آیا منظره قدیمی شهر پاریس را داریم؟ آیا از سال ۱۸۷۰ تصویری وجود دارد؟ ما سعی می کنیم با بررسی اندازه و تکنیک تصویر به همه سوالات پاسخ دهیم.

عکس
سن مارکو ونیز.حدود سال ۱۸۸۰٫عکاس: احتمالا فراتلی آلیناری/ photographer: probably Fratelli Alinari

ما قبلاً توانسته ایم تقریباً دو سوم عکس های موجود در مجموعه را پژوهش کرده و بر مبنای آتلیه های عکاسی تقسیم بندی کنیم. در میان ۳۵ استودیویی که می توان به این منابع اختصاص داد ، نام های بزرگ ایتالیایی مانند فراتلی آلیناری و ادیزونه بروگی وجود دارد. آثار عکاسان مشهور همچنین جیمز اندرسون ، جورجیو سامر و رابرت ریو نیز  در مجموعه حضور دارند. وظیفه اصلی ما ثبت و تحلیل چاپ های باقیمانده است. روند کار در حال حاضر گسترده تر و دقیق تر شده است. هدف این است که همه یافته ها را در پایگاه داده های دیجیتالی و منابع اطلاعاتی موزه تجمیع کنیم.

منبع:

https://www.landesmuseum-ol.de

رامین سعیدیان

http://www.artresearcher.center

کارشناس ارشد پژوهش‌هنر / raminsaidian@gmail.com

نوشته های مشابه

پاسخی بدهید