از سال ۲۰۱۲ میلادی دانشمندان مستقر در نیویورک و کارشناسان موزه مونک در اسلو نروژ در حال کار تحقیقاتی توسط اشعه ایکس، پرتو لیزر و حتی میکروسکوپ الکترونی بر روی بوم تابلوی جیغ که توسط ادوارد مونک به سال ۱۹۱۰ کشیده شده هستند. دانشمندان از این فناوری ها استفاده کرده اند تا بفهمند که چرا بخش هایی از بوم که به رنگ زرد مایل به نارنجی و زرد درخشان بودند اکنون به رنگ سفید عاج درآمده است.
دنیای هنر به طور فزاینده ای به آزمایشگاه ها روی آورده است تا بفهمد چگونه نقاشی های اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم خلق شده اند. زردهای کروم ونسان ون گوگ، که برخی از آنها در تابلوهایش شروع به قهوه ای شدن کرده اند و رنگ های بنفش او که در تابلو اتاق خواب به رنگ آبی در آمده است، به طور گسترده مورد مطالعه قرار گرفته است. اما پالت رنگی مونک کمتر شناخته شده است و دانشمندان با استفاده از فناوری ها و ابزارهای به روز شده سعی در شناخت آن دارند.
علم به کمک می آید
جنیفر ماس، رئیس بخش تجزیه و تحلیل علمی آزمایشگاه هنرهای زیبا در هارلم ایالات متحده، به همراه تیمش در حال تحقیق بر روی تابلوی “جیغ” مونک هستند. محققان در موزه مونک با دکتر ماس که از سال ۱۹۹۵ به عنوان همکار فوق دکترا در موزه هنر متروپولیتن فعالیت می کرد تماس گرفتند تا از تجریبات او در شناخت پالت رنگی مونک استفاده کنند.
تحقیقات نشان داد رنگ های استفاده شده در اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم، به دلایلی در متن نقاشی تغییراتی می کنند. در طول دوران رنگ ها از مواد معدنی که از درون زمین استخراج شده اند یا از گیاهان و حشرات ساخته می شدند. انقلاب صنعتی امکان تولید رنگدانه های مصنوعی مانند زرد کادمیوم یا کروم را به وجود آورد که هنرمندان آنها را با روغن و پرکننده ها مخلوط می کردند را فراهم کرد. هنرمندان با استفاده از این رنگدانه های مصنوعی رنگ های درخشان و روشن سبک فوویسم، پست امپرسیونیسم و مدرنیسم را خلق کردند.
رنگ های غیر قابل پیش بینی
دکتر ماس معتقد است این درخشندگی باعث می شود رنگ های جدید محبوب شوند، اما غیرقابل پیش بینی بودند. ما نمی توانیم بگوییم آن درخت است، بنابراین باید شاخ و برگها سبز باشند؛ زیرا در مورد سبک رنگ ماتیس یا مونک این لزوماً صحیح نیست. بنابراین باید به علم متوسل شویم.
بازیابی این رنگ ها غیرممکن است، اما علم می تواند ما را به حقیقت نزدیک کند. کوین جانسنس، استاد گروه شیمی دانشگاه آنتورپ بلژیک، که رنگدانه های ون گوگ، ماتیس و دیگران را مورد مطالعه قرار داده است اعتقاد دارد: باید به صورت معکوس عمل کرد. بازسازی های دیجیتالی می توانند در گذشته حرکت کنند.
دکتر ماس در حال تکمیل کردن طرحی است تا به وسیله واقعیت افزوده مخاطب بتواند با گوشی تلفن همراه خود بر روی تابلوها رنگ های اصلی را ببیند.
تحقیقات آزمایشگاهی جدید شیوه دیدن برخی از آثار ون گوگ را نیز تغییر داده است. موزه ون گوگ در آمستردام و موزه متروپولیتن نمایشگاه هایی را در سالهای اخیر برپا کرده اند که رنگ های ناپدید شده وی را برجسته می کند. تئو میدندورپ، مورخ هنر و محقق ارشد موزه ون گوگ این یافته های علمی را چیزی می داند که ما فقط در ۱۰ سال گذشته آنرا درک کرده ایم. تحقیقاتی که به طور خاص روی جنبه های فنی متمرکز شده اند، طرز فکر ما را تغییر داده اند.
جالب اینجاست که خود ون گوگ، تنها کسی بود در بین سایر هنرمندان که از خطرات رنگدانه‌های جدید آگاه بود. ون گوگ در سال ۱۸۸۸ به برادرش تئو نوشت: “من بررسی کرده ام – تمام رنگهایی که امپرسیونیسم ایجاد کرده است ، ناپایدار است .
وی در نامه بعدی نوشت: نقاشی ها مانند گل ها محو می شوند.
منبع: نیویورک تایمز
