سازهای پوستی (ممبرانوفون ها)

سازهای پوستی (ممبرانوفون ها)

1.سازهای بدون نواک معین

2.سازهای دارای نواک معین

 

سازهای بدون نواک معین

1.طبل بزرگ: طبل باس بزرگ ترین ساز گروه های پوستی هاست که معمولا از آن برای افزودن حجم صوتی یا افزایش آکسان های منظم در ارکستر استفاده می شود.

 

2.طبل کوچک: این ساز از لحاظ اندازه تا دو یا سه برابر کوچک تر از طبل بزرگ است و بدنه آن از 8 بند فلزی یا بیش تر تشکیل شده است.

 

3.طبل ریز(ساید درام): ساید درام مانند طبل بزرگ و ریز کاربرد  بیش تری نسبت به دیگر سازهای هم خانواده اش در ارکستر دارد.

 

4.طبل گانگ: این ساز از لحاظ شکل ظاهری کمی کوچکتر از طبل بزرگ است اما همانند این ساز توسط کوبه های بزرگ ماهوتی نواخته می شود.

 

5.تمبوربن(دایره زنگی): دایره زنگی سازی کوچک است که به علت شکل ظاهری خاصی که دارد می توان آن را به طرق مختلف نواخت : نواختن با مضراب/ لرزاندن ساز/ کوبیدن با مشت/ استفاده از بند انگشتان همراه با صدای جینگل ها/ کوبین ساز روی زانو

 

سازهای دارای نواک معین

1.تیمپانی: یکی از مهمترین سازهای ارکستر سمفونیک تیمپانی است که هم به عنوان ساز سلو و هم به عنوان پشتیبان برای بقیه ارکستر و برای اجرای الگوهای ریتمیک متفاوت به کار گرفته می شود.این ساز معمولا در 5 اندازه ساخته می شود که در ارکسترهای بزرگ تمام اندازه های آن مورد استفاده قرار می گیرد.این ساز دارای پدالی برای کوک کردن می باشد.