دنیای باستان همواره برای طراحان و هنرمندان جذابیت داشته است. در این بین مصر باستان همیشه جایگاه خاصی داشته است. تاریخ این علاقه به اوایل سده‌ی هجدهم بازمی‌گردد، هنگامی که بسیاری از تحصیلکردگان و اشرافزادگان اروپایی به مصر باستان علاقمند شدند. به گونه‌ای که پیرانسی، معمار و باستان شناس ایتالیایی در سال 1769 شماری از طرح های تزئینی مصری را در کتاب خود منتشر کرد و جنگ ناپلئون با مصر در سال 1798 هم نیروی محرکی برای شناخت بیش‌تر آن شد و در آن هنگام این سبک به موضوع روز در طراحی و معماری داخلی بدل شد و نویسندگان و هنرمندان زیادی از آن استقبال کردند.
دومینیک ویوان بَرون دُنو، هنرمند فرانسوی در کتابی که در سال 1802 نگاشت، مجموعه‌ای غنی از طرح و نقش های مصری را در اختیار مخاطبان خود گذاشت. وی به نقوش روی تابوت های مومیاییان مصری، بت‌ها، حیوانات مورد علاقه مصریان مانند گربه و شاهین پرداخت. وی هم‌چنین به جزئیات معماری از جمله ستون های هرمی و خط هیروگلیف هم اشاره کرد.
موج این علاقه به مصر باستان تا آن‌جا پیش رفت که توماس چیپندال انگلیسی، مبلمانی با این سبک در ویلت شایر ساخت و توماس هوپ یک اتاق ویژه مصر باستان را در خانه خود به منظور نگهداری آثار عتیقه مصری بنا کرد.
