رئالیسم ظرفشویی، اصطلاحی است که برای توصیف یکی از جنبش های فرهنگی بریتانیایی سالهای اواخر ۱۹۵۰ و اوایل ۱۹۶۰ ابداع شد. این جنبش راه خود را به تئاتر، هنر، رمان، فیلم و تلویزیون باز کرد. پیشکسوتان این جنبش افرادی بودند که از جامعهی مدرن سرخورده شده بودند و معمولا با عنوان “مردان جوان خشمگین” یاد میشدند. آن ها با بهرهگیری از مضامین ملال آور و پست و با روش به شدت افراطی خود روحیات پس از جنگ را بیان میکردند. این روحیه دیری نپایید و گروهشان نیز هرگز سازمان منسجمی نیافت و پس از چند سال فعالیت متوقف شد. جان برتبی مشهورترین عضو این گروه بود.
رئالیسم ظرفشویی دارای نوعی واقعیت گرایی اجتماعی بود که وامدار سبک زندگی طبقه کارگر انگلیسی به حساب میآمد. شرایط زندگی این قشر، از خانههای اجارهای کوچکشان تا نوشیدن در میخانههای کثیف و بحث درباره مسائل اجتماعی چالش برانگیز و مجادلات سیاسی اعم از سقط جنین و بی خانمانی، همگی نیروی محرکهای بودند برای مقابله با نسل پیش از خود.
