هرمان نیچ که به خاطر پرفورمنس‌های خونین و آیینی که اغلب با تابوهای اخلاقی مواجه می‌شد، شهرت داشت، در سن ۸۳ سالگی درگذشت.
این هنرمند مشهور آوانگارد با استفاده از خون، لاشه و امعاء و احشاء در اجراهای خود مستعد شوکه کردن تماشاگران بود.
هرمان نیچ، بنیانگذار اکشنیسم وینی، جنبشی که به خاطر نمایش‌های خشونت‌آمیز و تشریفاتی‌اش که اغلب با تابوهای اخلاقی روبرو می‌شود شناخته شده است، در 18 آوریل در سن ۸۳ سالگی درگذشت. مرگ او توسط همسرش ریتا نیچ برای مطبوعات اتریشی تایید شد که می‌گوید این هنرمند در پی یک “بیماری جدی” درگذشت.
نمایشگاهی از آثار او که توسط زوکا پروجکتس (Zuecca Projects) و مجموعه دار اتریشی هلموت اسل ارائه شده است، با عنوان بیستمین اقدام نقاشی هرمان نیش، روز دوشنبه همزمان با مرگ او و در پنجاه و نهمین بینال ونیز در ونیز افتتاح شد. اسل می‌گوید:
از نظر من، هرمان نیش یکی از بزرگترین هنرمندان جهان بود و از تأثیر عمیقی که کار او بر من و بسیاری دیگر گذاشت، سپاسگزارم.
نیچ در 23 اوت 1938 در وین و تنها چند ماه پس از اشغال این کشور توسط رژیم نازی هیتلر، زاده شد. او در وب‌سایت شخصی خود نوشته است: ” بین سال‌های 1943 تا 1945 در کودکی هر روز بمباران‌ها‌ی جنگ را تجربه می‌کردم. پدرم در روسیه کشته شد و جنگ من را تبدیل کرد به یک جهان‌وطن و مخالف تمام ملی‌گرایی‌ها و همه سیاست‌ها، در حالی که فقط یک بچه مدرسه‌ای بودم.”
توانایی او در طراحی به او اجازه داد تا نقاشی و طراحی را در موسسه عالی فدرال برای آموزش و تحقیقات گرافیک در وین بخواند. او همچنین علاقه شدیدی به ادبیات، تئاتر و موسیقی کلاسیک داشت. در سال 1958 او به عنوان یک هنرمند تجاری در موزه فنی وین مشغول به کار شد و در استودیویی که برای این نقش به او داده شد، شروع به ساختن موسیقی برای قطعات تئاتری کرد. او می‌گوید: ” من سعی کردم یک درام اولیه بنویسم که 6 روز طول می‌کشد و تراژدی باستانی، شکسپیر، فاوست، کلایست و واگنر را برای یک وجه مشترک در هم فشرده می‌کند. با خواندن فروید و یونگ، می‌خواستم اسطوره‌های رستگاری را که از دیدگاه روان‌شناسی عمقی دیده و تفسیر شده‌اند، با هم ترکیب کنم. درام اولیه از زبان استفاده می کرد و بازیگران قرار بود نقش خود را بیان کنند.”
این تولیدات، که محور آثار نیش بودند، حاوی مواردی مانند ذبح حیوانات و استفاده مجدد از خون، احشاء و لاشه‌ی حیوانات و همچنین شمایل‌نگاری مسیحی، تصاویر جنسی و سادو-مازوخیستی، و دیگر نقوش آیینی بودند که هدفشان سوق دادن حواس به بالاترین حالت خود است.
برخی از تکرارهای این اجراها علاوه بر مشارکت تماشاگران، شامل صدها اجرا در یک زمان می‌شد. نیش در طول زندگی خود بیش از 100 اجرا در این تئاترها ارائه کرد.
مارک گلیمچر، رئیس و مدیر اجرایی پیس، می‌گوید: “امروز جهان یک هنرمند پیشگام را از دست داد که اجرا و نقاشی را از طریق آثار درونی و وجودی‌اش بازتعریف کرد، آثاری که به حیات خود ادامه می‌دهند و همچنان الهام‌بخش نسل‌های هنرمندان آینده خواهند بود. درگذشت او در زمانی دردناک رخ می‌دهد که ما موفقیت او را با نمایشگاهی در ونیز جشن می‌گیریم، که امیدوار بودیم با او جشن بگیریم.”
موزه هایی در میستلبخ (Mistelbach) در شمال شرقی اتریش و در ناپل ایتالیا وجود دارد که به کارهای نیش اختصاص داده شده است.
