گفتگو با محمدعلی فاموری به تاریخ آبان ماه ۱۳۹۹ به مناسبت نمایشگاه انفرادی فتو مدیا پینتینگ او با عنوان «منطقه هیپنوتیک» در سلکت آرت گالری انجام شد. در استیتمنت فاموری آمده است که:«مجموعه پیش رو در ذهنی که از کودکی به دنبال شکستن کد و پرده برداری از انبوه نمادهای پشت پرده بوده، شکل گرفته است و به سبب این جریانات ذهنی دست به تصویرسازی می زند تا در این ازدحام انتزاعی، بتواند راهی برای تمیز دادن خود واقعی اش از هیپنوتیزم و انتزاع القا شده اش جستجو کند».
هفت پرسش از آرتیست
رامین سعیدیان: مفهوم خلقت و جهان هستی برای شما چه معانی را تداعی می‌کند؟ و نمادگرایی را در فرآیند خوانش عمومی آنها تا چه میزان موثر می دانید؟
محمدعلی فاموری : من بیشتر به دنبال خوانش نمادین و اشارات چه در مباحث و متون علمی و چه در علوم باستانی بوده و در میان أنها جستجو کردم که با پیداکردن نقطه اتصال مابین آنها و جستجوی نماد های تصویری آن در تمدن های باستان و متون دینی به نقطه ای رسیدم که خلقت را نه در کلام بلکه در یک انرژی درونی بتوانم جستجو کنم.
تنها راه انتقال این مفاهیم را در تصویر مجاز می بینم و به کلام در آوردن آن و انتقال آن با حروف به نظرم از سمتی، مسیر فطری هر فرد در ادراک جهان شناسی اش می تواند تحت تاثیر قرار دهد و از سمتی دیگر برای اولین آگاهی می تواند ایجاد حس نا امنی کند.
اما این مسیر اگر از راه ادراک غیر کلامی آغاز شود به عنوان مثال در نقاشی، می تواند خوانش های متفاوت اما هم راستا و همچنین سیال در جهت تعالی ذهنی ایجاد کند و با پذیرش ادراک جدید نسبت به خلقت خود پی میبرد و قداست این مسیر ذهنی در جستجوی مفهوم خلقت با تمام وجود لمس می کند.
سعیدیان: بازنمایش یک مجموعه آثار هنری چه فرصت ها و تهدیدهایی را به دنبال دارد؟
فاموری: من در طول تمام این مسیر تنها فرصت را برای هنرمند این طور میبینم که برای انگیزه ای که در خلق و نمایش آن دارد در طول مدت زمانی که در این بعد حضور دارد بتواند با زبان هنری خود انرژی تازه ای خلق کند یا انتقال دهد و تنها تهدید این است که مسیر بازار بتواند از وفاداری او به ذاتش در هنگام خلق دور کند و از خلوص مسیرش کاسته شود.
سعیدیان: کشف ناخودآگاه خود، که به عنوان یکی از اهداف خلق مجموعه منطقه هیپنوتیک در نظر گرفته شده، در طی چند سالی که این مجموعه متولد شده چگونه محقق شده است؟
فاموری: این مجموعه اول انفرادی من در تلفیقی از نقاشی تصویر و طراحی دستی است که در انتها در یک فایل چاپی در چند مرحله بر روی یازده عدد بوم به نمایش در آمده است. آنها خوانش من را از عدد صفر تا ده تصویر میکنند و به نوعی سفر درونی من را از لحظه خلقت تا دیدار با خدا پس از بمبارانی که تصاویر مدیا در ناخوآگاه من کدگزاری کردند را نشان می دهند و چون از لایه های تصویری در تکنیکی توهم زا استفاده شده ماهیت هیپنوتیزم را چه به صورت دیداری چه به صورت مفهومی ایجاد می کند.
سعیدیان: اولین تجربه تصویری از هنر در حافظه شما چگونه و در چه زمانی ثبت شده است؟
فاموری: اولین تجربه تصویری من از هنر در هشت سالگی و پس از دیدن و ورق زدن کتابی از میکل آنژ در کتابخانه ای در دهلی نو اتفاق افتاد و هنگامی که با نقاشی سقف کلیسای سیستین روبرو شدم تصمیم گرفتم نقاشی کنم.
سعیدیان: از گالری دار خود چه توقعاتی دارید؟
فاموری: در نظریه مارکس فرهنگ به عنوان یک روبنا بر روی زیر بنای اقتصادی تعریف شده است و در کشوری که در حال بحران اقتصادی هست طبیعتا لایه های فرهنگی آن چه در تولید چه در نمایش و مصرف دچار بحران می شود بنابراین ترجیح می دهم بجای توقعات به امکانات موجود تنها فکر کنم.
سعیدیان: به نظر شما آیا فرم و محتوا لازم و ملزوم یکدیگرند؟
فاموری: جهان و همۀ مفهوم ها و کلا همه چیز در جهان آکنده از فرم است. فرم به عنوان عامل هستی و تصویری از محتواست و هنرمند نیز به عنوان یک خالق فرم، اثرش را به عنوان فرصتی برای مخاطب قرار می دهد که از پس از لذت بردن از فرم خلق شده به درون آن و کدگزاری درون محتوایش پی ببرد.
