به اندازه گذشته تاریک؛ بلال وازن

بلال وازن (Billel Ouazene) عکاس مد و هنری می گوید:

نقطه آغاز این پروژه ازدواج اجباری بود و مقصود ما نوعی عکاسی مبهم، رمزآلود و هوشمندانه بود

همراهی نوئمی نینو (Noémie Ninot) طراح مد باعث شد که دو ذهن پیچیده داستانی را با الهام از مفاهیم مردسالاری، جادوگری و نوانخانه را با عکس هایشان روایت کنند.

بیشتر عکس ها سیاه و سفید هستند و این مجموعه مشوش، مملو از مفاهیم جادویی و سمبولیک است. آن ها کار خود را نخست از ایده ازدواج اجباری آغاز کردند (عملی که به آن تمایلی نیست) و سپس به برجسته کردن نمودی از خود که همیشه محبوس بوده و همچنین افراد دچار به اختلالات جدی روانی و ذهنی پرداخته اند.

علاوه بر آن پوشاندن لباس های تنگ به زنان، همچون نمادی از لباس هایی که دیوانگان را در آن محبوس می کردند سمبولی از ظلم و حبس زنان است.

و این نقص اجتماعی چیست؟ سرمایه داری و نظام دگرجنس گرایی که از طریق تیم خلاق خود با جادو، نیرنگ و تشریفات به مقاصدش جامه عمل می پوشاند. نینوت می گوید:

شکار جادوگران زن در قرن های شانزدهم و هفدهم میلادی باعث شد که این ساختار مردسالارانه و سرمایه داری مدرن در غرب مستقر شود. بدین ترتیب زن از آزادی محروم شد و به طرز فیگوراتیوی مجبور شد که با مردسفید ازدواج کند که در اینجا تمثیلی از جامعه مردسالاری و سرمایه داری است.