نگرش نقاشی به طبیعت، وصفی منظره گرایانه از یک مکان خاص است. طبیعت را می توان با فیلتر مکتب های گوناگون هنری تفسیر کرد. ذهن ما در طول سال ها مکاشفه ای بی وقفه در مناظر طبیعی و تصویرسازی شخصی از آن داشته است. امروزه تلفیق تصاویر خلق شده از طبیعت بکر با اجتماع انسانی و مخلوقات آن، امری گریزناپذیر است. گالری دلگشا بهاریه ای با نام «بهار می آید با سایه هایش» از آثار جدید هنرمندانی که قبلا در فضای گالری، نمایشگاه داشته اند برپا کرده است.
بهار جشنِ فرمانبرداری از طبیعت است. عروسی‌ست زیبا که به زور شوهرش داده‌اند. از گیاه و حیوان گرفته تا دیگر موجودات در هم می‌آمیزند و شیونِ گرفتاری در جبر سرمی‌دهند. ریشه‌هایِ خفته به رویایِ مرگ، باز، می‌بایست درکارشوند. زنگِ بیداریِ خواب‌هایِ ناز ِزمستان به صدا درآمده و مرخصیِ رود در یخ، به سر. همه باید به هوش باشند و در تکاپو برای کاویدن آنچه نمی‌دانند چیستی و چراییش را. خورشید، چراغِ عالم را دیرتر خاموش می‌کند و به همه اضافه‌کاری خورده است.
در طراحی های هایده ایاضی با ترسیمی ساده، دغدغه های محیط زیستی او ناشی از ناهنجاری های جامعه را می بینیم. در ۳ طراحی با خودکار ایاضی نقوشی از حیوانات با رنگ های تند و تیز که در متن سیاه رنگ آثار بیشتر به چشم آمده اند، در کنار انسان هایی در جلد حیوان خودنمایی می کنند. در تابلوهای بی نام او اتومبیل های آلوده کننده طبیعت در ترازوی عدالت به آتش می افتند و از بدی روزگار خود نیز باعث مرگ سرنشینان خود نیز می شوند.
در دنیای تصویری ایاضی طبیعت به دست انسان در حال نابودی است و از نظر او سیاهی، فرجام این ظلم بشر است. سادگی و سرعت دریافت محتوا در طراحی های ایاضی، فرم را پشت سر خود نگاه داشته است. نشان دادن زشتی پنهان تحمیلی از سمت انسان به طبیعت روش محتوا محور آرتیست را بیان می کند.
بازنمایی خیالات در بطن واقعی طبیعت شاکله معنایی آثار نیاز باباتبار را می سازند. در تابلوی اکلریک روی کاغذ «مادر دریا» باباتبار، در میان موج های دریا، مادر خالق و نگهبان این پهنه آبی را به نزدیک ترین شکل به حافظه تصویری ما می بینیم. پوشیده شده با شال مشکی گلداری که پوشش زنان ترکمن را به یاد می آورد. گل های شال مادر کم کم در حال جداشدن از تاروپود و پیوستن به موج های دریا هستند. در مخزن استعاری ادبیات که مام میهن اصطلاحی مترادف است، مادر دریا نیز باورپذیر است.
طبیعت ترسیمی مصطفی سرابی همراه با درختان بی برگ قرمز رنگی است که در میان سبزه های نوک تیزی به سوی آسمان کشیده شده اند. مرد میانه تصویر از آنجایی که پشت به ما ایستاده و صورت او نمایان نیست، یا در حال فریاد زدن با دستانی باز است یا طلب به آغوش کشیدن دارد. طبیعت ترسیمی سرابی به نظر می رسد گوشه باغی است که در خاطره جمعی اکثریت ما جای دارد. تصویری آشنا از دختان تنومند و سبزه های کوتاه قامت و حوض آبی که مسئولیت جدیدی به خود گرفته؛ که آن قرینه سازی همه اتفاقات بالای سر خودش است.
درختان سرابی به نظر می رسد ضد زنگ مخصوص آهن بر روی خود زده اند. چوب های ضد زنگ خورده قرمز رنگ از آهن که سخت تر از آنها است یاد گرفته اند. می خواهند از بیرون آسیبی به آنها وارد نشود.
پورنگ پیرعطایی از دنیای رنگارنگ طبیعت با پاستل روغنی به چشمان ما پلی زده است و غزال خطیبی در تابلوی منظره ای با افق سوزان خود از برخورد در افق شب می گوید.
صدرا میر شریفی فرمی نزدیک به یک آدم را ترسیم کرده است. می توان تشخیص داد که مردی با لباس سفید به همراه یک قلمو در دستش در حال کشیدن است. کشیدن ادامه دار او به یک لکه بزرگ قرمز در میان صورتش بدل شده است که طرح مدور داخلی آن من را به سمت خط های داخلی تنه درخت وقتی به صورت افقی بریده شده می برد. می گویند هر لایه درون این تنه های درخت، یکسال عمر آنها را نشان می دهد. حال چرا شناسنامه درختی مرد، در درون صورت او متجلی شده، پسربچه متعجب ترسیم شده توسط میر شریفی در بالای تصویر هم نمی داند.
سهیل مختار در دو اثر خود در نمایشگاه از هواپیماهای گیر کرده در شاخ و برگ طبیعت می گوید. بعضی وقت ها هواپیماهای ساخت انسان در میان شاخ و برگ بوته های گوجه فرنگی گیر می کنند و میوه های آن را به زمین انداخته، له می کنند.
مرجان سعیدی طبیعتگراترین نقاشی این نمایشگاه را کشیده است. منظره نگاری از طبیعت بکر که دو وسیله نقلیه ساخت انسان در دو جهت افق دید ما را مختل می کنند. سعیدی با مداد رنگی بازنمایی عکس گونه از طبیعتی را خلق کرده که می توان روایت منحصر به فرد آن را درون قطار یا اتومبیل در حال گذر کشف کرد.
سارا احمدی پرندگان را با سبک ترسیمی خود کشیده است. آنها بشارت دهندگان نو شدن طبیعت و بهترین قدرشناسان آن هستند. چیدمان نو شدن طبیعت با نشستن آنها بر روی شاخه درختان تکمیل می شود.
نمایشگاه بهار می آید با سایه هایش در وبسایت گالری دلگشا به صورت آنلاین و همچنین با تعیین وقت قبلی به صورت حضوری از ۲۴ اردیبهشت تا ۷ خرداد ۱۳۹۹ ادامه خواهد داشت.
