تفاوت اصلی بین چیدمان و مجسمه این است که چیدمان بیشتر بر استفاده از ترتیب چیدن تمرکز دارد، یعنی استفاده از فضا و محیط اطراف اثر هنری. در این حالت اثر هنری به عنوان یک کل با مکانی که آن اثر در آن قرار گرفته شده است، در نظر گرفته می‌شود. در حالی که مجسمه معمولا بر سوژه‌ی اصلی تمرکز دارد و همچنین بر تفسیری که بینندگان در حین دیدن آن اثر در ذهن خود دارند. به این ترتیب مجسمه به محل خاصی اختصاص ندارد و معمولا همراه با محیط خود به عنوان یک کل دیده نمی‌شود.
همانطور که «فیلد» توسط هنرمند بریتانیایی در اثر چیدمانش نشان داده شده است، ترتیب چیدن پیکره‌های مختلف برای تکمیل نیت هنرمند و انتقال پیام او ضروری است. تعداد این پیکره‌ها ۳۵،۰۰۰ عدد بوده و بین ۸ تا ۲۶ سانتی‌متر ارتفاع دارند و کل سالن را پوشیده‌اند. چشمان‌شان نگاهی خالی دارد و انگار که به بینندگان زل زده‌اند. این پیکره‌های کوچک با شکل‌های منحصر به فرد و چشمان خاص خودشان با یکدیگر کاملا متفاوت هستند اما به خاطر رنگ مشابه در آن‌ها به نظر می‌رسد که انگار به یک جامعه مشترک وابسته هستند. فضایی که توسط این پیکره‌ها اشغال شده است بسیار بزرگ است و همانطور که هنرمند می‌خواسته، به بینندگان احساس مقابله القا می‌کند. یک پیکره به تنهایی تاثیر مشابهی ندارد و وقتی که بینندگان به صحنه نگاه می‌کنند یک چیدمان ۳۵،۰۰۰ پیکره‌ای را می‌بینند و معمولا به یک پیکره علاقه‌ای نشان نمی‌دهند.
در همین راستا می‌توان به چیدمان «جایی دیگر» توسط آنتونی گورملی در ساحل دریا اشاره کرد که در آن ۱۰۰ پیکر انسانی در ساحل پراکنده شده‌اند و به سمت افق پیش می‌روند. در این مورد تعداد، چیدمان و مقیاس اثر هنری است که اثر عظیمی بر بیننده می‌گذارد نه فقط یک پیکر انسانی که بیشتر شبیه مانکن‌های فروشگاه‌هاست. بنابراین در این‌جا صورت‌ها حذف شده‌اند تا این پیکره‌های فلزی به انسان در مفهوم کلی شبیه باشد و نه یک فرد خاص.
اما در مجسمه‌ی “پیکره‌ی لم داده” تمرکز اصلی بر خود مجسمه است. این مجسمه شبیه زنی است نیمه نشسته که صورتش نشان دهنده‌ی خصوصیات و ویژگی های مادرانه می‌باشد. این اثر یک قطعه است و با این که در هر صورت، مکانی که اثر هنری قرار گرفته است دارای اهمیت می‌باشد ولی به اندازه‌ی خودِ اثر مهم نیست. مجسمه‌ساز احساسات خود را از طریق این تک قطعه بیان می‌کند نه از طریق ترتیب چیدن چند قطعه. بینندگان نیز حس آرامش و دوست داشتنی مادرانه را از خطوط منحنی، لبه‌های گرد و رنگ خاکستری مجسمه دریافت می‌کنند و نه این‌که مجسمه چطور ارائه یا چیده شده است.
