موزه دیگو ریورا آناهواکالی یا موزه آناهواکالی “museo anahuacalli” واقع در جنوب مکزیکو سیتی _محله ی کویوآکان_ بنای منحصر به فردی است که توسط دیوار نگار و نقاش معروف مکزیکی دیگو ریورا تاسیس شده است. نام این موزه از یکی از زبان های بومی و مهم مکزیک به نام نهوتل ” nahuatl” گرفته شده است.
دیگو ریورا نقاش برجسته ی مکزیکی و همسر فریدا کالوی نقاش است که دیوارنگاری های او کمک بزرگی در جنبش دیوارنگاری در هنر مکزیک بود. او بین سال های ۱۹۲۲ و ۱۹۵۳ همراه با دیگر نقاشان مکزیکی دیوارنگاری های زیادی در شهرهای مکزیکوسیتی، چپینگو، کوئرناواکا، سن فرانسیسکو، دیترویت و نیویورک خلق کردند. وی که علاقه ی خاصی به فرهنگ مکزیکی داشت، طی سالیان متوالی مجموعه ای نزدیک به پنجاه هزار قطعه از آثار مربوط به قبل از ورود اسپانیایی ها به مکزیک و قبل از کشف قاره ی امریکا جمع آوری کرده و با توجه به ایده ای که از دهه ی ۳۰ با همسرش فریدا داشتند، شروع به ساخت ساختمان موزه ای برای این اشیاء کردند.
از دیگو ریورا و همسر نقاش او فریدا کالو سه موزه در شهر مکزیکوسیتی باقی مانده است که به شرح زیر می باشد:
– خانه ی آبی، که در قلب محله ی کویوآکان قرار دارد و مربوط به آثار فریدا کالو می باشد و نمایشی از زندگی شخصی اوست.
– خانه و استودیوی فریدا کالو و دیگو ریورا که در محله ی سن آنخل مکزیکوسیتی واقع شده است و معمار و طراح آن نیز خوان اوگورمن می باشد.
– موزه ی آناهواکالی که کلکسیون دیگو ریورا در آن قرار دارد. این موزه توسط دو معمار معروف مکزیکی با نام های خوان اوگورمن و هری پدلس پگلسون و همچنین همکاری دختر ریورا که معمار می باشد، طراحی و ساخته شد. (اتمام آن پس از درگذشت ریورا بود.) ساختمان این موزه از نوعی سنگ آتشفشانی سیاه رنگ که در مکزیکوسیتی معمول می باشد ساخته شده است و فرمی همانند یه هرم دارد که یاد آور مجموعه های باستانی مکزیک همچون تئوتهیواکان است. اقلام موزه تقریبا از تمام تمدن های بومی در تاریخ مکزیک جمع آوری شده اند. در طبقه دوم، یک نمایشگاه مختص به زندگی و آثار ریورا و ایوانی برای تماشای مناظر اطراف وجود دارد.
پس از مرگ ریورا دختر او روت ریورا کار نظارت بر ساخت را بر عهده گرفت و نهایتا موزه در سال ۱۹۶۳ تکمیل و یکسال بعد افتتاح شد.
