هنرهای تجسمی سینما تئاتر اخبار هنر موسیقی جشنواره ها رسانه تخصصی

کافه جای نشستن نیست؛ گفتگوی فاروق مظلومی مریم آقایى و بهرو باقرى

کافه جای نشستن نیست .
فاروق مظلومی
.
به بهانه برگزاری نمایشگاه
نقاشی هاى “مریم آقایى و بهرو باقرى” در کافه گالرى گلاب . بلوار شهرزاد. میدان قبا. فرهنگسرای رسانه. طبقه پایین.
افتتاحیه .جمعه ١۴ اردیبهشت .
نمایشگاه تا ٢۶ اردیبهشت ادامه دارد.

مدتى قبل با تعدادى از نقاشان در مورد قرار دادن آثار هنرى در دسترس عموم تصمیمى گرفته بودیم و اولین نمایشگاه نقاشیهاى آبستره بود و در دومین قدم پرتره و فیگور به نمایش میگذاریم دیدارتان خرسندمان میکند
120 × ۱۲۰ اکریلیک روى بوم نام اثر: پرنده میان موهایم لانه خواهد کرد اثر مریم آقایی

چندی پیش در روزنامه اعتماد مطلبی در مورد کافه نشینی در تهران داشتم. عنوان مطلب این بود. :کافه جای نشستن نیست.
با دیدن آثار مریم آقایی و بهرو باقری در کافه گالری گلاب و با گفتگوی کوتاه در حد یک قوری چای دلنشین با این دو هنرمند، واقعا به این نتیجه رسیدم که کافه ها فقط جای نشستن و گفتگو نیستند. کافه ها مکانی مناسب برای دیدن و شنیدن و درک حضور انسان و آثار انسانی اند. مخصوصا در شرایط انسان معاصر که وقتی برای خودش ندارد. .آن خودی که نیاز دارد از محل کار بیرون بیاید و برای زیست معنویش تلاش کند. به قول مریم آقایی“مگر یک
پزشک چقدر وقت دارد که برای دیدن نقاشی به گالری برود .پس میشود گالری را به ایستگاه مردم برد.”
بهرو باقری در گفتگوی مشترکمان گفت:

اهمیت ارائه کار هنری به مکان نمایش کار بستگی ندارد. کار هنری میتواند در گالری به نمایش در اید یا در میدان یک شهر باشد یا در کافه یا دیوار خانه ای… همواره تعاملی وجود دارد که بیننده را دعوت به تماشای کار میکند.. این تعامل باید با مدیریت انجام بگیرد

هنگام نمایش کار برای بازدید عموم شیوه “نمایش” و “مدیریت”و “اجرای” یک پروژه هنری مهم است نه مکان آن… امروزه این الزام خود باعث بوجود آمدن حرفه و تبحر جدیدی شده به نام نمایشگاه گردانی… برای بوجود اوردن یک پروژه هنری منسجم و موفق که در ان کار توسط مخاطب به خوبی دیده و نقد شود در نظر گرفتن مکان مناسب از حساسیت ویژه ای برخوردار است که در ارتباط مستقیم میباشد با دلیل برگزاری یا همان استیتمنت نمایشگاه..
در هر حال همیشه باید منتظر این سوال باشیم که چرا این کار در این مکان به نمایش درامده و همیشه باید جوابی داشته باشیم که با طبیعت کار هنری در ارتباط باشه.. اینکه “کار رو کافه نشون بدیم که در اختیار عموم قرار بگیرد خوب این سوال رو در جواب دارد که مگر گالری یا موزه جای عموم نیست؟؟!!”
اگر اجرای پروژه های هنری و نمایش کارها عموما در گالری ها صورت میگیرد چون فرض بر این است که گردانندگان گالری ها با رسوم مدیدریت نوین در این امر اشنا بوده و این توانایی را دارند.. امروزه گالری هایی که با این شیوه مدیریت میگردند به شکل مسقیم یا غیر مستقیم هنرمندان را در احرای کارهایشان در فضاهایی خارج از فضای گالری هم همراهی و پشتیبانی میکنند و بعضا پروژه های بسیار موفقی رو با این شیوه هماهنگی میشه بهش اشاره کرد..”

علیرغم اینکه معتقدم برای بعضی امور باید وقت را ساخت ولی تایید میکنم باید هنر را به مکانهای عمومی انتقال داد. به کافه ها .به خیابانها.به پارکها. ایستگاههای اتوبوس. چقدر قشنگ است وقتی منتظر اتوبوس هستی با عکسی از هنری برسون دمخور شوی. یا در لحظات فراغت یک مهمانی با آثار یک نقاش روی دیوارهای خانه میزبان ،معاشرت کنی.
شاید روزی ” هر خانه یک گالری ” باشد. جایی برای حمایت از هنر و هنرمند


مریم آقایی متولد فروردین ۱۳۵۲، تهران

اثر مریم آقایی

فارغ التحصیل رشته نقاشی،دانشکده هنرو معماری تهران، سال ۱۳۸۳
عضو انجمن نقاشان ایران
فعالیته
١٣٩٧-نمایشگاه گروهى اعضا بالاى ۴٠ سال انجمن نقاشان ایران، خانه هنرمندان
١٣٩۶-نمایشگاه گروهى، یک از هزار، رشت، ایران
١٣٩۶-شرکت در کارنماى ۶، خانه هنرمندان، اعضا بالاى ۴٠ سال انجمن نقاشان ایران
۱۳۹۶ – نمایشگاه گروهی، فستیوال بین المللى شعر گوتنبرگ، سوئد
۱۳۹۵ – نمایشگاه گروهی، گالری دید، دو دقیقه به نیمه شب، تهران
۱۳۹۵ – نمایشگاه گروهی، گالری بن، تهران
۱۳۹۵ – نمایشگاه گروهی، گالری چار چوب، تهران
۱۳۹۵ – نمایشگاه انفرادی، گالری آتبین، یکی از ما، تهران
۱۳۹۵ – بی ینال، طراحی استن، مقدونیه
۱۳۹۴ – موزه هنرهای معاصر اهواز، آبی ایرانی، اهواز
۱۳۹۴ – نمایشگاه گروهی، گالری ساتورا، زمان گفتگو، جنووا
۱۳۹۴ – نمایشگاه انفرادی، گالری شماره۶، جنگ داخلی، تهران
۱۳۹۳- نمایشگاه گروهی، آرت سنتر، تهران
۱۳۹۲- پرفورمنس، گالری ایست، متجاوز، تهران
۱۳۹۲- نمایشگاه گروهی اینستالیشن، گالری ایست، تهران
۱۳۹۱- نمایشگاه گروهی، گالری آتبین، آخرین باری که دیدمت، تهران
۱۳۸۹- نمایشگاه گروهی، گالری کاوه، تهران
۱۳۸۸- نمایشگاه انفرادى، گالری مهروا، پنجره ها، تهران
۱۳۸۸- نمایشگاه گروهی، گالری اقشام، پاریس
۱۳۸۷- نمایشگاه گروهی، فرهنگسرای نیاوران، تهران
۱۳۸۷- نمایشگاه گروهی، گالری عقیلی، تهران
۱۳۸۷- نمایشگاه گروهی، گالری شیرین، تهران
۱۳۸۶- نمایشگاه انفرادی، گالری هنرهای زیبای آنتالیا، فوتوکولاژ، آنتالیا
۱۳۸۶- نمایشگاه انفرادی، گالری مهروا، دایره ها ۲، تهران
۱۳۸۵- نمایشگاه انفرادی اینستالیشن، گالری هنرهای زیبای آنتالیا، کافیست، آنتالیا
۱۳۸۵- ورک شاپ، گالری هنرهای زیبای آنتالیا، فاسیلیس، آنتالیا
۱۳۸۴- نمایشگاه گروهی، موزه هنرهای معاصر اصفهان، اصفهان
۱۳۸۴- نمایشگاه گروهی، فرهنگسرای نیاوران، هنر معنوی، تهران
۱۳۸۴- اولین اکسپو تهران
۱۳۸۳- نمایشگاه گروهی، بیشاپ گیت، لندن
۱۳۸۳- بی ینال تهران، گالری صبا، تهران
۱۳۸۳- نمایشگاه انفرادی، گالری آتبین، دایره ها ۱، تهران
۱۳۸۲- نمایشگاه انفرادی، گالری آتبین، درختها ، تهران


بهرو باقری

هنرمند تجسمی

اثر بهرو باقری

سال ٧۵ در رشته حقوق دریافت لیسانس از دانشگاه شهید بهشتی

سال ٨٢ در رشته هنر دریافت لیسانس از دانشگاه ایالنی کالیفورنیا نورتریج

سال ٨۵ در مقطع فوق لیسانس در رشته هنر ترک تحصیل

 

سال ٨۶ برگزاری نمایشگاه انفرادی در گالری مهروا

سال ٨٧ برگزاری نمایشگاه انفرادی در گالری اعتماد

سال ٨٨ برگزاری نمایشگاه انفرادی در گالری ماه

 

سال های ٨۵ تا ٩۶ شرکت در نمایشگاه های گروهی مختلف در تهران و دبی و کالیفرنیا

 

سال ٨٣ دریافت جایزه بهترین هنرمند به انتخاب هیات داوران نمایشگاه سالیانه دانشگاه محل تحصیل

سال ٨۴ دریافت اسکالرشیپ ایوالوینگ پرسپشن بهترین هنرمند ایرانی امریکایی

سال ٩١ راهیابی به لیست هنرمندان برگزیده مجیک آو پرشیا


عکاس تصویر اول مقاله: برزین بهارلویی

فاروق مظلومی

نوشته های مشابه

پاسخی بدهید