به تازگی گفتگویی داشتیم با مشاور هنری و مجموعه‌دار جوان داریوش بهرامی در گالری علیها که چکیده‌ی آن را می‌خوانید:
- هنرگردی: لطفا خودتان را برای مخاطبان ما معرفی کنید.
داریوش بهرامی: من داریوش بهرامی هستم. من دورگه ایرانی- ایتالیایی هستم و در توکیو زندگی می کنم. برای شرکت جی بی میرای که یک آژانس مشاور هنری است، کار می کنم که مقر آن در توکیو، ژاپن است. تمرکز عمده آنها روی هنر ژاپن است، با این‌حال سعی در ارائه و معرفی هنرمندانی از کشورهای دیگر نیز دارند. آنها مشتاقند فرهنگ یک کشور را از طریق هنر به مشارکت بگذارند. هنر زبان خاص خود را دارد که می تواند تفاوتهای فرهنگی را شکسته و مردم را در کنار یکدیگر جمع کند.
- ه: چرا شما به هنر ژاپن علاقمند شدید؟ چه چیزی شما را جذب کرده است؟
د: یکی از جذابیتهای هنر ژاپن تکنیک و روشی است که آنها استفاده می کنند. ژاپن کشوری است که برای سالها از کشورهای دیکگر دنیا جدا بوده است که بدین معنی است که آثار نسبت به بقیه دنیا آنها مستقل و منحصر به فرد هستند. یک نمونه بارز آن یوکیو ئه Ukiyo-e است؛ تکنیکی در چاپ که از بلوکهای چوبی استفاده می کنند. این تکنیک بعدها بر هنرمندانی چون مونه و ون گوگ تاثیر می گذارد.
هنر ژاپن همیشه برای ما افسون کننده است چرا که المانهایی از کودکی ما را در خود دارد. ما با دیدن انیمیشن های ژاپنی بزرگ شدیم و این سبک هنری در بسیاری از آثار معاصر دیده می شود.
- ه: با چه هنرمندانی بیشتر کار می کنید؟
د: تمرکز ما بیشتر بر هنرمندان سرشناس ژاپنی مانند یایویی کوزاما، یوشیتومو نارا و تاکاشی موراکامی است. همچنین با هنرمندان جدید نیز کار می کنیم. با تازگی از دو هنرمند برای خلق یک اثر مشترک دعوت کردیم که یک مشارکت بین الملی بین روامکوچ Roamcouch ، هنرمند گرافیتی ژاپنی و اوتو شَده Otto Schade هنرمند گرافیتی شیلیایی است.
- ه: چه تفاوتهایی بین هنر ژاپن با هنر کشورهای دیگر می بینید؟
د: فرهنگ چاپ در مقایسه با کشورهای دیگر در ژاپن رواج بیشتری دارد. اینجا هنرمند آثاری را درست می کند که نسبت به اصل آثار قیمت بسیار پایین تری دارند مردم می توانند آنها را بخرند. این آثار چاپی در تعداد محدود ارائه می شوند و توسط هنرمند امضا شده و تعداد روی آن ثبت می شود.
- ه: فکر می کنید بازخورد ایران به هنر ژاپن چه باشد؟
د: در این لحظه اصلا هیچ ایده ای ندارم. اما با تجربه ای که در هنر ژاپنی دارم فکر می کنم با برخی آثار در ابتدا ارتباط خوبی برقرار نشود اما هرچه بیشتر با آنها زمان بگذرانید و درباره هنرمند آن اطلاعاتتان بیشتر شود، علاقه‌تان نسبت به آن هم بیشتر می شود. لازم به ذکر است که این هنرمندان با طراحان معروفی همچون لویی ویتون نیز همکاری کرده اند.
- ه: به نظر شما آیا شباهتهایی بین هنر ژاپن و ایران وجود دارد؟
د: من با هنر ایران خیل آشنایی ندارم اما باور دارم شباهتهای زیادی بین فرهنگ ایران و ژلپن وجود دارد و اینکه این موضوع در برخی از آثار قابل بررسی است. از سوی دیگر هنر ژاپن تفائتهای زیادی نیز دارد که بیشتر به علت اثرات فرهنگ پسا جنگ در آنها شکل گرفته است و در بروز آن در جامعه نیز دیده می شود.
- ه: چه مراحلی باید طی شود تا در ژلپن یک نمایشگاه آثار هنری برپا شود؟
د: جهت صدور ویزا، به عنوان یک ایرانی باید توسط یک گالری در ژاپن ابتدا دعوت بشوید تا بتوانید یک نمایشگاه برپا کنید. بنابراین اولین قدم تماس با گالریها و ارائه تصویر آثارتان به آنهاست تا اگر علاقمند بودند با شما همکاری کنند. ما اغلب با این مسئله درگیر هستیم چراکه هنرمندان غیر ژاپنی معمولا نمی توانند به زبان ژاپنی مکابته کنند. معمولا درصد دریافتی گالریها بسیار زیاد است، بنابراین این موضوع کار و زندگی را برای هنرمندان ژاپنی سخت می کنند.البته تعدادی از گالریهای محلی کوچک نیز هستند که شرایطشان منطقی تر است.
- ه: اگر بخواهید هنر ژاپن را در سه کاید واژه توصیف کنید آن سه کلید واژه چه خواهند بود؟
د: منحصر به فرد، ساده، خلاق
- ه: آیا شما خودتان مجموعه دار هستید؟ اگر جواب مثبت است، معیارهای شما برای انتخاب یک اثر چیست؟
د: بله ما مجموعه دار آثار هنری هستیم و ما آهسته آهسته در حال گسترش دادن مجموعه خود هستیم و آثار هنرمندان شناخته شده را درکنار هنرمندان جوانی که ردی از اصالت در آثارشان است، در مجموعه ما یافت می شوند. معیارهایی که ما به دنبالش هستیم بیشتر به خود هنرمند مربوط می شود، اینکه آیا هنرمند خود به کاری که می کند و پیامی که به دنیا می دهد، ایمان دارد یا نه. مثلا روامکوچی یکی از هنرمندانی است که به نظر ما در ژاپن آثارش رو به رشد است.
- ه: اقتصاد هنر را چگونه می بیند؟
د: زمینه هنر همیشه اقتصاد لرزانی داشته اما در عین حال در فرهنگ و جامعه ما ریشه دوانده است. بنابراین معتقدم تبادل و تجارت هنر در کلیه سطوح همیشه برقرار خواهد بود. مردم می خواهند فرهنگ خود را حفظ کنند و به میراث خود افتخار کنند، بر این باورم که هنر برای این کار عالی است. همچنین فکر می کنم اینترنت باعث شده وضعیت مخاطبان هنرمندان بهتر بشود به طوری که کالای هنری در این بین مطرح می شود. به عنوان مثال می توان بازار اسباب بازیهای هنری کلکسیونی از کاوس Kaws نگاه کرد.
