به بهانه‌ی برپایی نخستین نمایشگاه انفرادی نسرین چرخت از ۲۹ دی ماه در گالری علیها، گفتگویی داشتیم با این هنرمند که چکیده‌ی آن را در زیر می‌خوانید:
- در نگاه نخست آثار شما نوسانی میان نقاشی و تصویرسازی را تداعی می‌کنند. ممکن است کمی در این رابطه توضیح دهید؟
ابتدا اشاره کوتاهی دارم به تشابه و تفاوت هایی که بین نقاشی و تصویرسازی وجود دارد و سپس در مورد کارهای خودم توضیح میدهم.
درست است که امروزه مرز بین نقاشی و تصویرسازی رو به کاهش هست ولی با کمی تعمق و ریزبینی در دنیای این دو مقوله میشود به تفاوت های آن دو پی برد. به نظر من هر دو حاوی پیام هستند و خواهان انتقال آن به مخاطب ولی در تصویرسازی رساندن پیام بر اساس الگوهای تعریف شده ای صورت می گیرد. یک داستانی هست که به تصویرگر داده می شود و او بر اساس همان داستان شروع به خلق تصاویری میکند. ایده ی مشخص و تئوریزه شده ای وجود دارد ولی در نقاشی اینطور نیست. در نقاشی همانقدر که تولید اثر و کیفیت آن مهم است فرآیندی که منجر به خلق ایده در ذهن می شود هم اهمیت دارد. ممکن است مدت ها زمان ببرد تا یک ایده جهت اجرا در ذهن متولد شود. به نظرم خیلی تفاوت دارد میان یک موضوع حاضرآماده با موضوعی که از ذهن خالق اثر ناشی می شود. در تصویرسازی مطلب داستان خود به خود ذهن را سوق می دهد به سوی انتخاب فرم هایی که در انتقال پیام داستان یا متن مورد نظر موفق هستند مثل انتخاب بازیگر برای نقش تعیین شده ای که بتواند پیام را به درستی انتقال دهد ولی در نقاشی اینطور نیست هرچند که از قواعد بصری جهت ایجاد یک ساختار منسجم برای انتقال مفهوم اثر پیروی می شود ولی یک خودانگیختگی حسی و فالبداهگی در نقاشی وجود دارد که تفاوتش را با تصویرسازی مشخص می کند.
در پروسه خلق آثار درگیری زیادی با چگونگی ایجاد فرم ها و رابطه شان با هم و با کادر تصویر داشتم. اینکه این همه فرم های نامتعارف تراوش شده از ذهن را به چه صورت در کادر تعریف کنم. فرم های پیچان و نرم و انعطاف پذیر و گاه تند و تیزی که گاهی توام می شدند با یک کنش رفتاری ولی محدود و نه به شدت جکسون پالاک یا فرانتز کلاین که حتی بعضی اوقات فکر میکردم این محدودیت در اجرای کاراذیت کننده می شود مثل محدودیتی که مارک روتکو خواسته یا ناخواسته در آثارش ایجاد کرده بود. آثار پیش رو توهمات ذهنی من است که امیدوارم مخاطب بتواند در لابه لای این تراوشات رنگین به مسیر فکری تعیین شده در اثر دست پیدا کند. امیدوارم توانسته باشم با این توضیحات آثارم را به سمت نقاشی سوق دهم.
- چه دغدغه‌ای در پشت کارهای شما هست و چه چیزی مانند امضای شخصی شما در تابلو می‌ماند؟
دل مشغولی ذهن من در این مجموعه نشان دادن تلاش برای برقراری نظم در حرکت (و به معنی برنگشتن)فرم های دوار و حفاظت از این سیکل هست. پیکار، چیزی که بارها و بارها در طول تاریخ بشریت وجود داشته. در واقع هدف، نمایش شکست در چرخه سیکل است یعنی با تمام تلاشی که در جهت برقراری نظم در حرکت فرم ها و حفاظت از این سیکل صورت می گیرد ولی در نهایت شاهد ویرانی و برهم خوردگی این چرخه می شویم. موضوع مجموعه حاضر اشاره به یک معضل و مشکل درونی دارد مشکلی که در نتیجه برهم خوردگی نظم در یک حرکت دوار به وجود آمده است. برداشت ذهنی از یک عارضه ی درونی که دیده نمی شود ولی هست و وجود دارد. نمایش هاله ای از آن چیزی که در ذهن من و درون من بوده است. یک نوع برخورد ذهن گرایی که در میان هنرمندان مدرنیسم دیده شده بود. شاید از این آثار تعبیری به هنر زنانه شود ولی کار فمینیستی نیست بلکه سعی داشته مشکلی که در اکثر زنان دنیا وجود دارد را به بیان ساده ای نمایش دهد مشکلی به اسم برهم خوردگی نظم در حرکت دایره ای شکل.
- به تازگی نمایشگاهی در گالری علیها خواهید داشت. کدام مجموعه‌ی شما قرار است نمایش داده شود و چه مدت طول کشیده است تا این مجموعه را کامل کنید؟
عنوان مجموعه ای که در حال حاضر قرار است نمایش داده شود برگشت پذیر نام دارد. به تعداد سیزده تابلو در اندازه های متفاوت و با تکنیک اکریلیک و کولاژ. به لحاظ زمانی آبان سال ۱۳۹۴ شروع تولید مجموعه حاضر می باشد که مدت دو سال به طول انجامید.
- چشم انداز حرفه‌ای خود را چگونه ترسیم می‌کنید؟
پیوسته سعی می کنم در خلق مجموعه آثار هیچگاه خود را محدود به استفاده از یک شیوه هنری مشخصی نسازم.
