روایتی از نمایشگاه انفرادی” درنگ “در گالری آریانا
نمایش آثار نقاشی ارغوان پیله ور – ۲۸ دی – ۹ بهمن ۱۳۹۷
راوی : فاروق مظلومی
بوم های خانم ارغوان پیله ور که از بیست و هشتم دی ماه آثار نقاشی شان در مجموعه ای با عنوان ” درنگ ” در گالری آریانا به نمایش گذاشته شده است ، حتما قبل از نقاشی سفید بوده اند .منظورم بوم هایی هست که رویشان نقاشی فیگورال – با شکل های نامشخص – دیده می شود .در اینگونه نقاشی ها نقاش با پیش فرض ” چه چیزی بکشم ” شروع نمی کند بلکه فقط با نقاشی در یک تعامل ناخودآگاه شرکت می کند . در بعضی از آثار این نمایشگاه تابلوهای فیگوراتیو – با شکلهای مشخص مثلا انسان – هم دیده می شود یعنی تابلوهای که موتیف گل و مرغ دارد و عجیب است که از همین تابلوها هم می شود تکه ای را جدا کرد و به یک کار خوب انتزاعی رسید صد البته این جمله به این معنی نیست که تابلوهای گل و مرغ بد یا بی ارزش هستند . حتی احتمال حضور موتیف های تکراری در یک کار انتزاعی هم بعید نیست مسئله اصلی تعمد و خودآگاهی محض در حین نقاشی است که با روح هنر سازگاری ندارد . در واقع نقاش های مفهومی و پرسپکتورها –بازنمایی کننده های پرسپکتیو واقعی مثلا منظره یک باغ – بیشتر از این که مفتون و مدهوش عمل نقاشی باشند درگیر آنچه که نقاشی می کنند ، هستند .اما خانم پیله ور در بازنمایی صحنه ای از چند درخت عریان علیرغم حضور نقش غیرانتزاعی درخت ، تابلویی با فضای انتزاعی ایجاد کرده است .
این اوقات است که می شود گفت اثر هنری قانون ندارد یعنی می شود حتی با نقشی مشخص یک نقاشی غیر انتزاعی هم کشید
حتی اگر نقاش به بازنمایی یک عکس در مدیوم نقاشی اقدام کند باز امکان تبدیل یک فضای واقعی به فضایی انتزاعی وجود دارد .
به تابلوی زیر از خانم پیله ور نگاه کنیم که انگار یک فضای واقعی به فضایی غیرواقعی تبدیل شده است .
و اما در تابلوی زیر کنش و فعالیتی متفاوت می بینم که قابلیت نامگذاری با حواس پنجگانه انسانی را ندارد یعنی ما را به جهانی ورای جهان زیستی مان سوق می دهد و تجربه ای دیگرگون از زیستن را میسر می کند و اینگونه است که اثر هنری والا ، تجربه لذت بخش رهایی را برای مخاطب و هنرمند ایجاد می کند.
.مسئله هنرمند است که در حین نقاشی با احضار و ایجاد ناخودآگاه نقشها فقط عمل نقاشی را دنبال کند یا اینکه با تفکر و تعقل و دقت یک مهندس الکترونیک شروع به طراحی یک مدار کند که قرار است هر تکه از مدار وظیفه خاصی را انجام دهد .درخت های خانم پیله وار مصداق خوبی برای خلاصه نگاری شبه انتزاعی است .
به قول استاد ابوالقاسم سعیدی که درخت های نقاشی هایش معروف هستند : من وقتی درخت میکشم درخت نقاشی نمیکنم فقط نقاشی میکنم همین .همین جمله استاد سعیدی توجه و تاکید نقاشهای خوب را به عمل نقاشی و نه موضوع نقاشی نشان می دهد . درخت های استاد سعیدی علیرغم شاخ و برگ معلوم نیست که چه درختی هستند و خانم پیله ور هم درخت هایش را در آبستراکسیون محض بدون شاخ و برگ نقاشی کرده است .
تاکید روی رنگی مشخص در تابلوهای خانم پیله ور از طرفی میتواند به استقلال زبانی ایشان دلالت کند و از طرفی دیگر میتواند جسارت ، نفوذ و ابهام تابلوها را کمتر کند همواره رنگهای ترکیبی از رنگ های خالص مشکوک تر هستند و میتوانند سئوال “این تابلو چه میخواهد بگوید ؟ “را بیشتر کنند که سئوال خوب و قابل انتظاری برای یک اثر انتزاعی است .
نمایش آثار انتزاعی و شبه انتزاعی و فیگوراتیو محض در نمایشگاه انفرادی اشتباه گالری دار و کیوریتور – مراقب هنری – است که به کاراکتراسیون هنری یک هنرمند خوب و باتجربه مثل خانم ارغوان پیله ور صدمه میزند .متاسفانه افتتاحیه های نمایشگاههای نقاشی در اغلب موارد منحصر به حضور دوستان و بستگانی شده است در برخوردشان با هر اثر هنری با تعارف های معمول ” شاهکار و بی نظیر ” است وظیفه کیوریتور و گالری دار دعوت از منتقدین و کلکتورها و پژوهشگرهای هنر نیز است تا علاوه بر نقد و معرفی هنرمند به جامعه هنری به فروش آثار هم کمک شود .
آثار فعال و خوب خانم پیله ور در گالری آریانا تا نهم بهمن ماه منتطر گالری گردها است.
ارغوان پیله ور :
کارشناس نقاشی از دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران سال ۸۰
نمایشگاه دونفره – آتلیه شخصی سال ۸۲
نمایشگاه انفرادی – گالری آیرین سال ۹۳
شرکت در نمایشگاه گروهی نقاشیخط فرهنگستان صبا سال ۹۳
نمایشگاه انفرادی – گالری طوبی سال ۹۴
نمایشگاه دونفره – آتلیه شخصی سال ۹۴
نمایشگاه انفرادی – فرهنگسرای ابن سینا سال۹۵
نمایشگاه انفرادی – گالری اریانا سال
